تعبیر برخی از نویسندگان این است که حجاب، نوعی شعار سیاسی است که برخی گروه‌های مبارز آن را برای خود برگزیده‌اند، این شعار ربطی به دین و شریعت ندارد.

به طور خلاصه می‌توان گفت تأکید وسواس گونه حکومتگزاران کنونی بر حجاب زن، تنها ناشی از یک اعتقاد مذهبی نیست، بلکه در حال حاضر نمادی است که همچون هرمی سیاسی در خدمت حفظ مبانی زیر قرار گرفته است... [1]

محمد سعید عشماوی نیز همین نظر را دارد.

این عقیده دو بعد دارد، یکی آن که حجاب امر دینی نیست و دیگر آن که شعار سیاسی برخی گروه‌ها قرار گرفته است.

نسبت به قسمت اول در مباحث قبل به تفصیل سخن گفتیم و بطلان این عقیده و نظر به اثبات رسید. بنابراین اگر ریشه دینی دارد و مورد تأکید و توصیه دین قرار گرفته، بخش دوم این نظر هم باطل است. از آن گذشته اگر حجاب امر دینی است چه مانعی دارد که شعائر دینی، شعار سیاسی نیز قرار گیرد. این امر در امور عبادی خالص دین مانند: حج، نماز جماعت، نماز جمعه و بسیاری از آ‌داب و رسوم مانند:‌منع از تشبه به کفار در لباس و... نیز رعایت شده است.

در این زمینه علامه سید محمد حسین فضل الله سخنی نغز دارد وی در پاسخ به همین سوال گفته است:

به طور طبیعی هر گاه جنگ سیاسی درگیرد، تمامی عنوان‌ها و قالب‌ها که از مواضع سخت یک جبهه حکایت می‌کند برای جبهة دیگر اعلام خطر خواهد بود. از این رو، دولت بزرگی چون فرانسه که حامی آزادی انسان‌ها است، از حجاب اسلامی در مدارس جلوگیری می‌کند زیرا، جنبش اسلامی را تهدیدی برای منافع خود در مغرب عربی می‌داند.[2]

--------------------------------------------------------------------------------

[1]. مجلة نیمة‌ دیگر، نیره توحیدی، مقالة «رسالة زن و روشنفکران طی تحولات دهه‌های اخیر».

[2]. قراءة جدیدة لفقه المرأة الحقوقی، ص 127