جلوگيري از ديابت، پيشگيري از فراموشي حاد

نتايج تحقيقات جديد حکايت از آن دارد که با جلوگيري از بروز ديابت و افسردگي مي توان به کاهش موارد فراموشي حاد يا دمنشيا (dementia ) اميدوار بود.

به گزارش بي بي سي، يک مجله پزشکي در انگليس با انتشار گزارشي از نتايج يک تحقيق نوشته است: افزايش سطح تحصيلات و بالا بردن ميزان مصرف ميوه نيز ميتواند تأثير بسيار زيادي در کاهش خطر ابتلا به فراموشي حاد داشته باشد.

در تحقيق جداگانه ديگري نيز مشخص شده است که بسياري از بيماران مبتلا به فراموشي يا به اصطلاح دمنشيا فرصت معالجات اوليه را به دليل تشخيص ديرهنگام اين عارضه توسط پزشکان از دست ميدهند.

بسياري از فاکتورهاي خطرزا براي اين بيماري، از جمله چاقي مفرط، فشار خون و کلسترول بالا شناسايي شدهاند. با اينحال محققان انگليسي و فرانسوي در تحقيقات خود خواستار بررسي اين مسئله بودند که رعايت بهداشت عمومي تا چه اندازه مي تواند بر کاهش ميزان موارد فراموشي در افراد مؤثر باشد.

به همين منظور محققان 1400 نفر از افراد مُسن را انتخاب کردند و پس از 2، 4 و 7 سال به بررسي علائم فراموشي در آنان پرداختند. آن ها همچنين به ثبت اطلاعاتي نظير قد، وزن، سطح تحصيلات، درآمد ماهانه، تحرک، عادت هاي تغذيه اي و ميزان مصرف سيگار از مشارکت کنندگان در اين تحقيق پرداختند، و نيز از آن ها به منظور سنجش ميزان هوش شان يک تست مطالعه گرفتند.

آن ها در تحقيقات خود به اين نتيجه رسيدند که حذف افسردگي و ديابت از افراد و افزايش ميزان مصرف ميوه مي تواند باعث کاهش 21 درصدي موارد فراموشي در جوامع شود.

ارتقاي سطح تحصيلات نيز مي تواند موجب کاهش 18 درصدي در موارد جديد فراموشي در افراد جامعه شود.

محققان در تحقيق خود به اين نتيجه رسيده اند که انجام آزمايش هاي اوليه براي تشخيص ديابت و معالجه افسردگي مي تواند مهم ترين تلاش براي کاهش احتمال خطر ابتلا به فراموشي محسوب شود.

به گفته محققان، تشويق به ارتقاي سطح تحصيلي و سواد در هر سني و ترغيب کردن افراد به افزودن بر ميزان ميوه مصرفي و سبزيجات مي تواند تأثيرات مهمي در کاهش ميزان موارد اين بيماري داشته باشد؛ البته محققان به اين نکته نيز اذعان دارند که ارتقاي سطح تحصيلي از اهدافي است که مشکل به دست مي آيد.

درباره آلزايمر يا بيماري فراموشي که تشديد آن شخص را به عوارض نقصان عقل و جنون مبتلا مي کند، اظهار نظرهاي زيادي به عمل آمده و برخي از صاحب نظران براين باورند که شرايط مطلوب زندگي و تغذيه مناسب و محيط زيست سالم، از خطر ابتلا به آلزايمر در سنين کهولت و پيري ميکاهد.

بيترديد يکي از بهترين روش ها براي بهبود بيماري فراموشي يا آلزايمر، علاوه بر تجويز داروهاي مخصوص، تغذيه مناسب به ويژه مواد غذايي حاوي ويتامينهاي C، E ، آنتي اکسيدانها و بتاکارتن است که کمک شايان توجهي به بهبود بيماران سالمند مبتلا به آلزايمر مي کند. اما به گفته متخصصان بيماريهاي روان و اعصاب، روانپزشکان و متخصصان طب سالمندي، آنچه بيش از هر چيز به بيمار بهبود مي بخشد طرز برخورد يا به عبارت ديگر نحوه رويارويي و تعامل اطرافيان سالمندان با فرد مبتلا به اين بيماري است.

آلزايمر که به بيماري پيري نيز معروف است به طور کلي ابتدا با يک فراموشي مختصر در افراد سالمند شروع مي شود که اگر به موقع متوجه بروز اين بيماري در افراد سالمند شويم، بي ترديد مي توان از مخاطرات بعدي ازجمله تشديد فراموشي، نقصان عقلي و جنون و ديوانگي که سالمندان مبتلا را تهديد مي کند، جلوگيري کرد.

بهتر است در شروع اين ناراحتي و در بيماراني که ابتدا يک فراموشي مختصر دارند، آن ها را دلگرم و مطمئن کنيم که اين يک فراموشي خوش خيم و زودگذر و قابل پيشگيري است و با يک سري تمرينهاي رواني برطرف مي شود.

درباره بيماري آلزايمر، طرز بهبود و روش درمان آن و نيز عوامل تأثيرگذار در به تاخير انداختن يا جلوگيري از بروز اين بيماري به طور کلي، اظهارنظرهاي متعددي شده است. نتايج برخي از اين پژوهش ها حکايت از آن دارد که افرادي که بيشتر سال هاي عمر خود را در مطالعه و کسب دانش سپري کرده اند، در مقايسه با ديگران، کمتر در معرض خطر ابتلا به بيماري آلزايمر قرار مي گيرند.

کارشناسان بر اين باورند که شيوع بيماري آلزايمر در دهه هاي آينده گسترشي بيشتر از آن چه تاکنون تصور مي شده است، خواهد يافت زيرا با افزايش ميانگين اميد به زندگي به 80 تا 90 سالگي در چند دهه آينده، روند بيماري آلزايمر در سطح جهان نيز سير صعودي به خود مي گيرد و آن طور که پيش بيني شده از هر 5 فردي که مرز دهه هشتم زندگي خود را در مي نوردند يا به عبارت ديگر سن آن ها به 80 سالگي مي رسد يک نفر به بيماري آلزايمر مبتلا خواهد شد.