صنعت پوشاک به دليل سهم بالاي خود در اقتصاد کشورهاي دنيا (که همواره جزء 5 صنعت پول‌ساز اول کشورهاي پيشرفته مي‌باشد)، از لحاظ فرهنگي، اجتماعي و هنري نيز تأثيرات زيادي بر جوامع ما دارد. نويسنده با نگاهي به سلطه تدريجي و تمام عيار يهوديان بر صنعت مد و همچنين عرضه کالاهاي لوکس ديگري نظير جواهر، عطريات و ساعت، يادآوري مي‌نمايد، اين ابرشرکت‌هاي صنعت پول‌ساز مد، براي فروش بيشتر، از تبليغات شرم‌آوري بهره مي‌برند که همواره با اعتراضات گسترده مردمي روبه‌رو بوده است. همچنين استفاده از سياست‌هايي غيراخلاقي نظير دستکاري قيمت‌ها، پرداخت رشوه، جنگ‌هاي تجاري ظاهري، پولشويي و قاچاق موادمخدر، تلفيق سکس و خشونت در تبليغات کالاهايشان، از ديگر نقاط سياه فعاليت يهوديان در اين صنعت مي‌باشد. کمک‌هاي هنگفت اين يهوديان به دولت اسراييل و برگزيدن نام‌هايي جعلي براي خود از سوي آنان، اين پرسش را مطرح مي‌کند که اين افراد تا چه زماني مي‌توانند خود را در پشت اين محصولات شيک و لوکس مخفي نمايند؟

جويل کوتکين نويسنده مشهور در کتابش مي‌نويسد: «در سال 1885 ميلادي، يهوديان به ويژه تبعه‌هاي آلماني، 97 % کل کارخانجات پوشاک را در اختيار داشتند. در سال‌هاي ابتدايي قرن بيستم هم، آنان در ايالات متحده، بر کل بخش‌هاي اين صنعت پول ساز، سلطه‌اي تمام عيار داشتند. در سال 1915 ميلادي، تجارت پوشاک پس از دو بخش فولاد و نفت، سومين صنعت بزرگ ايالات متحده محسوب مي‌گرديد. بدين ترتيب آنان توانستند عرضه پوشاک خانگي و کارگاهي را تقريباً‌ به صورت کامل نابود کنند.»
از سوي ديگر، ميلتون پليسور مي‌گويد: «اگرچه هم اينک يهوديان بر صنعت توليد پوشاک سلطه‌اي تمام‌عيار دارند، اما در سال‌هاي دهه بيست، آنان تنها 20 % اين صنعت و در سال‌هاي مياني اين قرن، مالک 28 % آن بودند. به عنوان مثال، سوتين‌هاي مدرن و سکس، يکي از ابداعات و ابتکارات بازاريابي يهوديان به شمار مي‌رود که از سوي شرکت «مايدن فورم برازير» که از سوي ويليام و ايدا روزنتال و ايند بيست در سال 1923 ميلادي بنيان گذاري شده بود، طراحي گرديد. به علاوه، لباس‌هاي شرکت «هاتي کارنگ» هم به شکل‌گيري يک امپراتوري مد منجر گرديد که براي سه دهه، بر صنعت مد ايالات متحده سلطه‌اي مطلق يافت.
در عصر جديد هم، يهوديان با سلطه‌اي تمام عيار بر صنعت مد، مارک‌هاي مشهوري نظير «گس»، «گيتانو»، «کالوين کلين» و لباس‌هاي جين «لوي استراوس» و حتي مواد آرايشي «رالف لاورن» را به بازار عرضه نمودند. نکته جالب در اين مورد اين است که دو شرکت «جارداچ» و گس که هر دو از سوي يهوديان مهاجر به ايالات متحده تأسيس گرديده، همواره به جنگ تجاري با هم مشغولند و بارها از يکديگر به مراجع قضايي شکايت نموده‌اند. البته اقدامات غيرقانوني تجاري اين شرکت‌ها به ويژه دستکاري در قيمت‌ها، مدت‌هاست که در محافل مختلف مطرح مي‌گردد.
از سوي ديگر، در سال 1985، يکي از برادران ناکامش با معرفي به عنوان مدير افتخاري يک مرکز آموزشي کودکان در بيت‌المقدس، خبرساز شد. وي در اين مورد مي‌گويد: «پيام اين انتصاب را بايد در انگيزه ما در بهبود جايگاه آينده اسراييل دانست. به علاوه، همه ما نسبت به سرنوشت سرزمين خويش مسئوليم.»
به علاوه روبرت‌هاس در حالي در سال 1982 ميلادي به مديريت شرکت «لويس - استراوس» برگزيده شد که وي پنجمين مدير از خانواده‌اي است که به اين سمت برگزيده مي‌شود. البته اين شرکت هم اينک به عنوان بزرگ‌ترين توليدکننده صنعت پوشاک دنيا شناخته مي‌شود.
همچنين به فهرست طولاني اين اسامي، بايد نام موريکا بيدرمن (و يا در اصل موريس زيلبربرگ) را هم بيافزاييم که با داشتن 13 هزار کارگر در 34 کارخانه خود، توليدکننده کت و شلوارهاي پييرکاردين و يويس ساينت لورنت در کارخانجات خود در فرانسه، ايالات متحده و هنگ‌کنگ است. به علاوه گفته مي‌شود که اين شرکت همه ساله، 200 ميليون دلار در طراحي لباس‌هاي توليدي خويش، سرمايه‌گذاري مي‌کند.
از سوي ديگر در سال 1995 ميلادي، يکي ديگر از غول‌هاي يهودي اين صنعت يعني شرکت کالوين کلين به قاچاق گسترده کوکايين در سال‌هاي طولاني گذشته متهم گرديد. به علاوه، مديران اين شرکت به دليل استفاده از تصاوير استفاده شده توسط ميشل بر روي لباس‌ها، سال‌هاست که از سوي فعالان اجتماعي و والدين، مورد سرزنش قرار مي‌گيرند. چرا که وي به قول هنري گيروکس، مدت‌هاست که از مدل‌هاي کاملاً برهنه در حالات مختلف براي ارائه لذت جنسي به مخاطبان و موضوع فانتزي سکس در دسترس عموم، بهره مي‌گيرد. به علاوه، منتقدان عصباني، اين تصاوير مستهجن را نابودکننده و شرم‌آور خوانده و شرکت کلوين کلين را هم براي استفاده از کودکان به عنوان کالاهايي سکسي، سرزنش مي‌نمايند. تعدادي از منتقدان نيز اعلام نموده‌اند که چنين تبليغاتي، با صنعت شرم‌آور پورنوگرافي کودکان، ارتباطي نزديک دارد. البته سابقه چنين فعاليت‌هايي به سال‌هاي دورتر هم بازمي‌گردد، چرا که به عنوان مثال، سه دهه پيش هم، يکي از گروه‌هاي اجتماعي فعال با عنوان زنان مبارز با پورنوگرافي، از فعاليت‌هاي تبليغاتي اين شرکت به عنوان يک فاجعه و کابوس براي زنان نام برده بود.
البته شرکت بزرگ گس هم سال‌هاست که براي فروش لباس‌هاي جين خود از همين تبليغات براي لذت‌جويي جنسي بهره مي‌گيرد و به همين دليل هم تاکنون چند گروه غيردولتي اجتماعي خواهان تحريم توليدات اين شرکت به دليل تحقير زنان در تبليغات تجاري به همراه تلفيق سکس و خشونت براي فروش بيشتر شده‌اند و به اسامي اين ليست بلند بالا بايد اسامي ديگري نظير استل سومرس بنيان گذار شرکت «کاپزيو» توليدکننده لباس‌هاي رقص، شرکت‌هاي اسحاق ميزراهي و تامي هيلفيگر به عنوان دو شرکت معروف يهودي صنعت مد و همچنين غول ايراني - يهودي عطريات و محصولات آرايشي يعني بيژن (پاکزاي) که عنوان گران‌ترين پوشاک دنيا را با خود يدک مي‌کشد، بيافزاييم. البته در فهرست طراحان يهودي پوشاک هم نام افراد شناخته شده‌اي نظير رودي گرنريچ، جان ويتز، آرنولد اسکاسي (که برگردان اسحاق است)، کنت کول و جودي ليبر را بايد بيافزاييم.
در سال‌هاي اخير، يهوديان دامنه فعاليت‌هاي خود را به خاک کانادا نيز کشانده‌اند. روزنامه (National Post) در مقاله‌اي خاطرنشان نموده که در شهر مونترال کانادا، يهوديان قلب بازار پوشاک اين شهر يعني خيابان شابنل را به تسخير فروشگاه‌هاي خويش درآورده‌اند. البته در اين مقاله از پرداخت رشوه به فروشندگان در جهت عرضه انحصاري کالاهاي يهوديان، پرده برداشته شده است و اين راز کثيف صنعت پوشاک و مد، از اين جمله معروف يهوديان سرچشمه مي‌گيرد که معتقدند: «بدون پرداخت رشوه، هيچ کاري انجام نخواهد شد.»
از ديگر سو، يهوديان با حضور در بخش‌هاي ديگري از بازار مد، عرضه کالاهايي گران‌قيمت و انحصاري نظير ساعت‌هاي ورزشي «فيلا» و ساعت‌هاي «گوکي» را هم برعهده دارند. اين کالاها که عموماً بين 225 تا 000/14 دلار قيمت دارند، در سراسر دنيا به مشتريان ثروتمند عرضه مي‌گردند.
غول فرانسوي صنعت جواهر يعني «کاريتر» هم يک شرکت يهودي به حساب مي‌آيد. مالک اين شرکت يعني آلاين دومنيک در بازديد خود از اسراييل در سال 1996 ميلادي چنين گفته بود: «من قصد دارم که 10 ميليون دلار از منافع فروش جواهرات شرکت خود را به سازمان بين‌المللي صهيونيست‌هاي جهان (WIZO) اهدا کنم.» همچنين از سال‌هاي دهه سي ميلادي تاکنون، اکثر لباس‌هاي هنرپيشه‌هاي فيلم‌هاي‌هاليوودي، توسط شرکت‌هاي يهودي طراحي و توليد مي‌گردد. شرکت چنل (Chanel) هم که به عرضه گران‌قيمت ترين عطريات دنيا مشهور است، اگرچه توسط يک غيريهودي به نام کوکوچنل تأسيس شده، اما خيلي زود توسط برادران ورزاماير خريداري گرديد.
همچنين يهوديان در صنايع آرايشي و عطريات هم حضوري فعال و گسترده دارند. به عنوان مثال، امپراتور صنعت مد و عطريات يعني شرکت «استانلي کوهلنبرگ» که توسط ديان سيمون‌هالفين يهودي بنيان نهاده شده است، در صنعت عرضه عطريات از موفقيت‌هاي زيادي برخوردار مي‌باشد. همچنين شرکت «فابرگ» هم با توليد رژهاي لب با ماندگاري طولاني و ريمل‌هاي ضدآب سهم زيادي در بازار يافته است، چرا که آنان با تأسيس صدها آرايشگاه، فروشگاه و باشگاه زيبايي، تقريباً همه مدل‌ها، بازيگران زن و عکاسان لندني فعال در عرصه مد و بازيگري و عکاسي را در آرايشگاه‌هاي ساسون گرد آورده‌اند. حقيقتي که خانم گريس ميرابلا نيز که 17 سال سردبيري نشريه Vogue (ويژه مد و پوشاک) را برعهده داشته، به آن اذعان نموده است.
همچنين از سال‌هاي دهه 30 ميلادي، يهوديان در بخش‌هاي خلاقيت شرکت‌هاي تبليغاتي هم حضوري چشم گير داشته و در مشاغلي نظير پژوهشگر تبليغات، پژوهشگري انگيزش و روان‌شناسي مصرف، فعاليت مي‌نموده‌اند. به علاوه تغيير فاميلي‌هاي آنان به اسامي مترادف انگليسي و يا برگزيدن نام‌هايي کاملاً جديد نيز در ميان اين افراد، کاري کاملاً عادي به حساب مي‌آيد و تعدادي از آنان هم عضويت افتخاري ارتش اسراييل را پذيرفته‌اند. اما آيا اين يهوديان مي‌توانند هويت واقعي خود را نيز در فراسوي اين محصولات شيک و پرفروش و اسامي جعلي پنهان نمايند؟
 
منبع: / ماهنامه / سياحت غرب / 1386 / شماره 56، اسفند
به نقل از: www.JewWatch.com