بهترين کار در هر بيماري، مشورت با پزشکي است که بيمار تحت نظر اوست. در نظر داشتن مداخلات دارويي و چگونگي برخورد و رعايت توصيه هاي پزشک در کنترل وضعيت بيمار بسيار قابل اهميت است.

 بهترين کار در هر بيماري، مشورت با پزشکي است که بيمار تحت نظر اوست.

 در سفر هم بايد اقدامات متداولي که در خانه انجام ميشود، ادامه پيدا کند. بنابراين قبل از هر تصميمي براي سفر، نظر پزشک را مورد بيمار خاص به همراه داشته باشيد.

 مساله همراه شدن با بيماران مزمن رواني براي سفر هم جنبه مثبت و هم جنبه منفي دارد.

تغييرات همانطور که ميتوانند مثبت باشند، همانطور هم ميتوانند در فضايي غريبه و ناآشنا خود را به صورت يک مشکل نشان دهند. بنابراين در سفر تقسيم کار به افراد متعدد ميتواند بسيار مفيد باشد.

 بهتر از هر چيزي، تجربه کوتاه مدت سفر است. بردن اين بيماران به سفرهاي کوتاهمدت ميتواند شيوه خوبي باشد که دريابند آيا سفرهاي طولاني نوروزي ميتواند روي بيمار و ساير اعضا تاثيري داشته باشد و آيا ميتوان ريسک کرد؟

 وقتي که ما از بيمار مزمن رواني صحبت ميکنيم، اين مساله با اختلالات واکنشي افراد متفاوت است.

 تقسيم مسووليتها در مورد حمايت از بيمار و وقت گذاشتن براي بيماران مزمن رواني بسيار کمک کننده است و موجب ميشود که همه افراد به استراحت و لذت از تعطيلات بپردازند.

 طبق تجربه، اضطراب مزمن شايد مساعدترين نوع و خفيفترين نوع بيماري رواني باشد که پيچيدگيهاي کنترل ديگر بيماريهاي مزمن را ندارد.

اما آنچه مهم است اين است که با هم بودن و در کنار هم بودن و مورد حمايت قرار گرفتن در جمع براي هر کسي، هم افراد سالم و هم کساني که بيماري مزمن گذرا دارند، بسيار خوب است.