«ما هر وقت به تو ميرسيم، همه جاي بدنت درد ميکند ... هميشه مريضي ... فکر کنيم، پير شدي ،مدام درد داري...»
 درد يک واکنش هيجاني است و ميتواند علل متفاوتي (علل جسمي، اجتماعي و روانشناختي) داشته باشد.
دردهايي که جسمياند، معمولا حاد هستند و اگر مزمن شوند، دليل کاملا واضحي از نظر علم پزشکي دارند.

چگونگي احساس درد در مغز ما پردازش ميشود و کاملا با وضعيت روحي و عاطفي ما ارتباط دارد.

دردهايي که علل روانشناختي دارند، اکثرا مزمن هستند و بدون علت خاص به سمت مزمن شدن ميروند، زيرا مسايل دروني فرد با مکانيسم جا به جايي و به دليل عدم بروز هيجانات در افرادي که درونريز و خودخور هستند، ارتباط دارد.

 من معمولا به خانواده هايي که يکي از اعضاي خود را با جملاتي که در ابتداي يادداشتم آوردهام توصيف ميکنند، ميگويم اين عضو خانواده شما درد دلهاي فراواني دارد که به دليل شخصيت خاصش و يا به دليل اهمالکاري شما اطرافيان، پنهان مانده اند و اين درد دلها، به مرور خود را به صورت مردم پسندتر، يعني همان دردهاي جسمي مختلف، نشان ميدهند. گويا شخص با بيان اين دردهاي جسمي، راحتتر ميتواند توجه ديگران را جلب کند. اين حالت در گروههايي که از نظر فرهنگي در سطح پاييني هستند، بيشتر ديده ميشود.

پس بهتر است به جاي طعنه زدن، به کسي که از درد مزمن خود شکايت دارد، با او رابطه دوستي برقرار کنيم و دريابيم با زبان بيزباني به ما چه ميگويد.

گاهي دو نفر با شرايط جسماني يکسان و تشخيص بيماري يکسان داريم که يکي دردش مزمن شده و ديگري بهبود مييابد، چون شخص دوم از منابع عاطفي، شغلي و اجتماعي خوبي برخوردار بوده و او را درک کردهاند، يعني با محبت کردن به بيمار، پرداخت خسارت مالي به فرد پس از سانحه، موافقت مرخصي براي بهبود درد و بسياري کارهاي ديگر به فرد کمک مي کنيم تا زودتر بهبود يابد.

رواندرماني، توانبخشي، شناخت درماني، وسايل کمکي مانند بيوفيدبک و در نهايت دارودرماني از اقداماتي است که ما براي اين بيماران انجام ميدهيم.