در کتب معتبر اهل سنّت رواياتى از پيامبر گرامى صلى‏الله‏عليه‏و‏آله آمده که اشاره به ظهور فرقه وهّابيت شده است همان گونه که بخارى در صحيح خود از عبداللّه عمر نقل مى‏کند که گفت:
ذَکَرَ النَّبِي صلى الله عليه وسلم: اللَّهُمَّ بَارِکْ لَنَا فِي شَأْمِنَا، اللَّهُمَّ بَارِکْ لَنَا فِي يمَنِنَا. قَالُوا: وَفِي نَجْدِنَا. قَالَ اللَّهُمَّ بَارِکْ لَنَا فِي شَأْمِنَا، اللَّهُمَّ بَارِکْ لَنَا فِي يمَنِنَا. قَالُوا يا رَسُولَ اللَّهِ وَفِي نَجْدِنَا؟ فَأَظُنُّهُ قَالَ فِي الثَّالِثَهَ: هُنَاکَ الزَّلاَزِلُ وَالْفِتَنُ، وَبِهَا يطْلُعُ قَرْنُ الشَّيطَانِ(1)؛ روزى پيامبر گرامى فرمود: خدايا منطقه شام و يمن را بر ما مبارک گردان! صحابه گفتند: منطقه نجد(2) را چطور؟ حضرت سخن قبل خود را تکرار فرمود و صحابه از نجد پرسيدند، حضرت در مرحله سوم فرمود: در نجد زلزله‏ها(3) و فتنه‏ها به وقوع خواهد پيوست و شاخ شيطان از آن جا طلوع خواهد کرد.
عينى از علماى بزرگ اهل سنّت و شارح صحيح بخارى مى‏نويسد: مراد از شاخ شيطان، امّت و حزب شيطان مى‏باشد(4). و هم چنين بخارى در صحيح خود از ابو سعيد خُدرى از پيامبر گرامى [صلى‏الله‏عليه‏و‏آله] نقل کرده که فرموده است:
يخْرُجُ نَاسٌ مِنْ قِبَلِ الْمَشْرِقِ وَيقْرَءُونَ الْقُرْآنَ لاَ يجَاوِزُ ترَاقِيهُمْ، يمْرُقُونَ مِنَ الدِّينِ کَمَا يمْرُقُ السَّهْمُ مِنَ الرَّمِيهِ، ثُمَّ لاَ يعُودُونَ فِيهِ حَتى يعُودَ السَّهْمُ إِلَى فوقِهِ . قِيلَ مَا سيمَاهُمْ. قَالَ سيمَاهُمُ التَّحْليقُ. أَوْ قَالَ: التَّسْبيدُ»(5)؛ افرادى از ناحيه مشرق، قيام مى‏کنند و قرآن تلاوت مى‏کنند و حال آن قرآن که از گلوگاه آنان تجاوز نمى‏کند (در قلب آنان تاثير نمى‏گذارد) و از قرآن بهره نمى‏برند، اين گروه از دين خارج مى‏شوند همان گونه که تير از کمان خارج مى‏شود و ديگر به طرف دين برنمى‏گردند مانند تير که به سوى کمان برنمى‏گردد.
از پيامبر اکرم [ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله ] پرسيدند که: اين فرقه چه نشانه‏اى دارند؟
فرمود: چهره اين گروه با سرهاى تراشيده، مشخص مى‏شود.
زينى دحلان مفتى مکّه مکرمه ضمن اشاره به اين حديث مى‏نويسد:
ففي قوله سيماهم التحليق تصريح بهذه الطائفه لأنّهم کانوا يأمرون کلّ من اتّبعهم أن يحلق رأسه ولم يکن هذا الوصف لأحد من طوائف الخوارج والمبتدعه الذين کانوا قبل زمن هوءلاء(6)؛ پيامبر اکرم صلى‏الله‏عليه‏و‏آله که «سر تراشيدن» را از نشانه بارز اين طائفه شمرده شده، صراحت در فرقه وهّابيت دارد زيرا تنها اين فرقه هستند که به پيروان خود دستور مى‏دهند سر خود را بتراشند و اين صفت در هيچ يک از فرقه‏هاى خوارج و بدعت گذارِ قبل از وهّابيت ديده نشده است.
در ادامه مى‏نويسد:
وکان السيد عبد الرحمن الأهدل مفتي زبيد يقول: لا حاجه إلى التأليف في الردّ على الوهابيه بل يکفي في الردّ عليهم قوله صلى اللّه عليه وسلم سيماهم التحليق؛ فإنّه لم يفعله أحد من المبتدعه غيرهم؛ سيد عبد الرحمن اهدل، مفتى منطقه زبيد، مى‏گفت: در نقد عقائد وهّابيت نيازى به تأليف کتاب نيست؛ بلکه همين حديث پيامبر [صلى‏الله‏عليه‏و‏آله] که ويژگى‏هاى اين فرقه را «سر تراشيدن» معرفى کرده، براى بطلان عقيده آنان کفايت مى‏کند؛ زيرا غير از وهّابيت هيچ يک از فرقه‏هاى بدعت گذار اين ويژگى را ندارند.
واتّفق مرّه أنّ امرأه أقامت الحجّه على ابن الوهّاب لمّا أکرهوها على أتباعهم ففعلت ، أمرها ابن عبد الوهاب أن تحلق رأسها فقالت له حيث إنّک تأمر المرأه بحلق رأسها ينبغي لک أن تأمر الرجل بحلق لحيته؛ لأنّ شعر رأس المرأه زينتها وشعر لحيه الرجل زينته، فلم يجد لها جوابا (7)؛ روزى محمد بن عبد الوهاب به يک زن دستور داد که سرش را بتراشد، آن زن به وى گفت: تو که مى‏گويى زنان بايد سر خود را بتراشند؛ بايد دستور دهى مردان هم ريش خود را بتراشند؛ زيرا ريش مرد، همانند موى زن، زينت او محسوب مى‏شود. محمد بن عبد الوهاب در پاسخ اين زن عاجز ماند.

پي نوشت:

(1) صحيح بخارى، ج ?، ص ?? ح ????، کتاب الفتن، ب ?? ، باب قَوْلِ النَّبِي صلى الله عليه وسلم: الْفِتْنَهُ مِنْ قِبَلِ الْمَشْرِقِ.
(2) نجد در اطراف رياض و محل ظهور فرقه وهّابيت مى‏باشد.
(3) شايد اشاره به تزلزل عقايد مردم مى‏باشد.
(4) وبنجد يطلع قرن الشيطان أي: أمّته وحزبه. عمده القارى، ج ?، ص ??.
(5) صحيح بخارى، ج ?، ص ???، ح ????.
(6) فتنه الوهابيه، ص ??.
(7) فتنه الوهابيه، ص ??.