نويسندگان بسياري در طي زماني طولاني مجموعه اي بزرگ را پديد آوردند که عهد قديم خوانده مي شود. اين مجموعه، کتاب هاي فراوان و همانندي را در بر مي گرفت. بدين جهت لازم دانستند که کتاب هاي قانوني اين مجموعه را از کتاب هاي غيرقانوني جدا کنند. اما در بين معتقدان به اين مجموعه، اختلافاتي درباره کتاب هاي رسمي و غيررسمي پديد آمد.
اين نوشتار به معرفي کتاب هاي اختلافي و نيز کتاب هايي که متفقا آن ها را غيرقانوني مي دانند، مي پردازد. اهميت اين کتاب ها در اين است که اولا بسياري از آن ها حاوي مضامين عرفاني و اخلاقي و حکمي ارزشمندي اند؛ ثانيا به درک کتاب هاي قانوني و نيز تاريخ و انديشه هاي دوره اي که به آن اختصاص دارند، کمک مي کنند؛ و ثالثا برخي از آن ها يگانه منبع تاريخ دوره اي از يهوديتند.
فهرست مطالب کتاب به شرح زير است:

الف) کتاب هاي اپوکريفايي يا قانوني ثانوي عهد قديم
1. کتاب طوبيت
2. کتاب يهوديت
3. اضافات کتاب استر
4. کتاب حکمت سليمان
5. کتاب حکمت يشوع بن سيراخ
6. کتاب باروک
7. رساله ارميا
8. غزل سه جوان (يا مناجات عزريا)
9. قصه سوسنه
10. قصه بعل و اژدها
11. کتاب اول مکابيان
12. کتاب دوم مکابيان
13. کتاب سوم مکابيان
14. کتاب چهارم مکابيان
15. کتاب اول عزرا (اسدراس)
16. کتاب دوم عزرا
17. دعاي منسي
18. مزمور 151 از مزامير داود

ب) کتاب هاي مجعول العنوان
1. آثار و نوشته هاي مربوط به مکاشفه
2. وصيت ها
3. گسترش داستان هاي عهد قديم و داستان هاي ديگر
4. آثار حکمت آميز و فلسفي
5. دعاها، مزامير و غزل ها
نويسنده : عبدالرحيم سليماني اردستاني

کاهن اعظم

کاهن اعظم Kohen gadol: در يهوديت، رئيس امور مذهبي در معبد اورشليم را گويند که امتياز ورود به قدس الاقداس (محراب مقدس) تنها به وي تعلق داشت. او سالي يک بار در روز يوم کيپور به منظور سوزاندن بخور و پاشيدن خون حيوانات قرباني شده به آنجا داخل مي شد و با اين کار گناهان خود و گناهان قوم اسرائيل را کفاره مي داد و جبران مي نمود (لاويان 16). روي هم رفته کاهن اعظم نظارت امور مالي و اجرايي معبد را به عهده داشت و در اوايل دوره معبد دوم با داشتن زعامت سياسي که از سوي قوم به رسميت شناخته شده بود، عهده دار جمع آوري ماليات شد و نظم امور را نيز به دست گرفت. کاهن اعظم نمي توانست براي مردگان سوگواري کند زيرا نزديکي به مردگان موجب آلودگي خود او مي شد و براي پاک ماندن از آلودگي بايد از مردگان پرهيز مي کرد. او تنها مي توانست با دختران باکره ازدواج کند. اين منصب به طور معمول موروثي بود و کاهن اعظم تا پايان عمر در اين منصب باقي مي ماند. با وجود اين، در قرن دوم قبل از ميلاد، رشوه گيري به چندين انتصاب مجدد منتهي شد و آخرين کاهنان اعظم يا از طريق مقامات حکومتي منصوب مي شدند يا با قرعه کشي انتخاب مي شدند. بنابر سنت، 18 کاهن اعظم در معبد سليمان و 60 کاهن اعظم در معبد دوم خدمت کردند؛ اما از آن زمان به بعد هيچ کاهن اعظم يهودي وجود نداشته است؛ زيرا قرباني همگاني با ويراني معبد دوم براي هميشه از ميان رفت.

منابع:
1. فصلنامه هفت آسمان، شماره 35، نوشته زهره دلفان