امامت؛ بالاترين مقامات روحاني
از متون ديني اين چنين استفاده ميشود كه مقام امامت رفيعتر از مقام نبوّت و رسالت است و جز اندكي از بندگان مخلص خدا، همچون انبياي اولوالعزم و امامان دوازدهگانه(ع) كسي بدان راه نمييابد.
ادامه مطلباز متون ديني اين چنين استفاده ميشود كه مقام امامت رفيعتر از مقام نبوّت و رسالت است و جز اندكي از بندگان مخلص خدا، همچون انبياي اولوالعزم و امامان دوازدهگانه(ع) كسي بدان راه نمييابد.
ادامه مطلبقرآن كريم برخي از پيامبران را اولوالعزم ناميده است ولي نام آنها را نبرده است، چنان كه خطاب به پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ ميفرمايد: «فَاصْبِرْ كَما صَبَرَ أُولُوالْعَزْمِ مِنَ الرُّسُلِ».[1]
ادامه مطلبقرآن كريم، پيامبران الهى را عموماً و حضرت مسيح را خصوصاً به عنوان شاهد بر اعمال امتهايشان، و رسول اكرم (صلي الله عليه واله) را شهيد شاهدان معرفى مىكند: (فكيف إذا جئنا من كل امةٍ بشهيد وجئنا بك على هؤلاء شهيداً) (1) . در سوره نساء اصل شهادت حضرت مسيح چنين بيان شده است: (وان من اهل الكتاب الّا ليؤمنّن به قبل موته و يوم القيمة يكون عليهم شهيد) (2) . عيسى(عليهالسلام) نه تنها به اعمال ظاهرى آگاه است، بلكه بر اخلاق و عقايد امتش هم احاطه وجودى و علمى دارد.
ادامه مطلبدر ابتداي سخن لازم است نبوّت را تعريف نمائيم، براي همين منظور سخني از شهيد مطهري ـ رحمة الله عليه ـ را نقل مي كنيم؛ ايشان انبياء را گروهي از افراد بشر مي داند كه دستورهاي خدا را از ناحيه خداوند مي گيرند و به مردم ابلاغ مي كنند و به عبارتي آنها واسطة ميان خداوند و ساير افراد بشر مي باشند.[1]
ادامه مطلب