ذکر در لغت به معنای اذکار لفظی و هم به معنای توجه قلبی و حضور باطنی است به عبارتی ذکر کامل و حقیقی خدا عبارت است از حالت خدا بینی روحانی و توجه باطنی به خدای جهان، به طوری که خدا را حاضر و ناظر و خود را در محضر پروردگار جهان بداند.