كلمه (الله) در دين مبين اسلام بر خداوند اطلاق مي شود. و در دين يهوديت بر خداوند يهوه اطلاق شده است. اما در مسيحيت در كتب مقدس آنان كه اناجيل چهارگانه باشد حتي براي يك بار هم«يهوه» بر خداوند اطلاق نشده است بلكه به جاي آن كلمه«پدر، پدر آسماني» و امثال اين استعمال گرديده است[1]. پس استعمال كلمه«يهوه» براي خداوند به مسيحيت ربطي ندارد و فقط در دين يهود اين استعمال وجود دارد.
ادامه مطلباين سؤال از زمان جنگي كه ميان مسلمانان و اسرائيل در سال 1967 ميلادي رخ داد و آمريكا از يهود حمايت كرد تا به حال در ذهن ملّتها نقش بسته است. براي پاسخ دادن به اين سؤال قسمتي از كتاب «يهودي جهاني يگانه مشكله جهان» را مورد بررسي قرار مي دهيم : حدود 400 سال است (تقريبا از ابتداي ورود كلمبس ) كه يهود وارد آمريكا شده‌اند و از ابتداي ورود خود تا به حال به اندازهاي زحمت كشيده و تلاش نمودهاند كه توانستند اين كشوري كه اكنون بزرگترين و ثروتمندترين كشورهاي جهان به شمار ميآيد را تحت نفوذ خود درآوردند.
ادامه مطلبسرگذشت حضرت موسي ـ عليه السّلام ـ ، كه به صورت داستانها و حكايات در دو كتاب از اسفار پنجگانه تورات (سفر خروج و سفر اعداد) مندرج است، سيصد يا چهار صد سال بعد از زمان وفات او به رشته تحرير در آمده است[1]، فلذا با توجه به تحريفات موجود در تورات مطالب مندرج در آن در خصوص حضرت موسي ـ عليه السّلام ـ، قابل پذيرش و استدلال نمي باشند. قرآن كريم، بني اسرائيل را به جهت تحريف تورات مذمت و توبيخ مي كند. و تاريخ هم مؤيد گفتار قرآن است، زيرا بخت النصر بعد از آنكه فلسطين را فتح كرد و هيكل (معبد يهود) را ويران ساخت، و تورات را سوزانيد، در سال 588 ق.م، يهود را از فلسطين به سوي بابل كوچ داد، در سال 530 ق.م، يعني 50 سال بعد، كورش، بابِل را فتح نمود و به يهود اجازه داد تا به سرزمين خود، بروند، و در آنجا «عزراي كاهن» تورات را برايشان نوشت، پس تورات اصلي منقرض شده و آنچه مانده محفوظات «عزرا» مي باشد
ادامه مطلبصفت حيا و عفت در زن و غيرت در مرد يك امر فطري است. بنابراين زن از نظر فطري و طبيعت، عفت و پاكدامني را دوست دارد و از بي عفتي و برهنگي نفرت دارد. هر چند شايد به موجب نداشتن اعتقاد و ايمان قوي به خداوند بزرگ و روز قيامت و يا در اثر وسوسة شياطين و غرق شدن در گناهان جلو فطرت آنها گرفته شود و به بي حجابي روي بياورند. امّا اين نمي تواند مجوزي براي مخالفت با فطرت انساني باشد.
ادامه مطلبقبل از هر چيز بايد دانست عزير كيست؟ عزير، در لغت عرب همان (عزرا) در لغت يهود است؛ و از آنجا كه عرب به هنگامي كه نام بيگانه اي را به كار مي برد، معمولاً در آن تغييري ايجاد مي كنند، مخصوصاً گاه براي اظهار محبت آن را به صيغه (تصغير) در مي آورند، عزرا را نيز تبديل به عزير كرده‌اند.[1] عزير در تاريخ يهود، موقعيت خاص دارد تا آنجا كه بعضي اساس ملّيت و درخشش تاريخ اين جمعيت را به او نسبت مي دهند و در واقع او خدمت بزرگي به آئين يهود كرد؛ زيرا هنگامي كه به وسيله (بُخت النصّر) پادشاه بابِل وضع يهود به كلي در هم ريخته شد و معبدشان ويران و كتاب آنها تورات سوزانده شد.
ادامه مطلبقوم يهود، قومي است كه پيامبران زيادي در ميان آنها مبعوث گرديده اند. اين قوم بعد از به قدرت رسيدن حضرت يوسف داراي نام و نشان گرديده و پا به عرصه دين و سياست گذاشتند. در وجه تسميه اين قوم به «يهود» دو قول وجود دارد: يك قول اينست كه، «يهود» از ماده «هود يا هيادت» كه ماضي آن «هاد» و مضارع آن «يهود» مي باشد گرفته شده است كه به معناي توبه مي باشد. و قوم يهود به خاطر اينكه، گفتند: «انا هدنا اليك»[1] (ما به سوي تو بازگشته ايم) يهود ناميده شدند. زيرا آنان بعد از اينكه گوساله پرست شدند، از گوساله پرستي توبه نمودند.
ادامه مطلبحضرت موسي ـ عليه السّلام ـ پدرش عمران و يكي از نوادگان حضرت ابراهيم ـ عليه السّلام ـ شمرده مي شود.[1] بدين توضيح كه: پس از آنكه يعقوب و فرزندانش به دعوت حضرت يوسف ـ عليه السّلام ـ به مصر آمدند[2] و در آنجا سكني گزيدند، رفته رفته رشد يافتند و تعدادشان زياد شد، تا آنكه حدود دو قرن بر سرزمين مصر استيلا پيدا كردند، اراضي حاصلخيز مصب رود نيل را تحت تملك خود درآوردند، و وضع خوبي داشتند
ادامه مطلبآنچه در منابع اسلامي و غير اسلامي (تورات، ...) مسلّم است، اين است كه حضرت لوط با حضرت ابراهيم هم عصر بوده است.[1] در تبيين شخصيت او همين بس كه بسان ديگر پيامبران از حكمت و علم برخوردار و از بندگان صالح خدا بود.[2]
ادامه مطلب. تمام پيامبران الهي با وجود تفاوت در مدارج و فضيلت[1] در يك نقطه همگي اشتراك و اتحاد دارند و آن نقطه عبارت است از عصمت كه هرگز در طول زندگي خود كار حرامي مرتكب نشده و كار واجبي را هم ترك ننموده‌‌اند و بالاتر از آن در تبليغ رسالت خود نه دچار اشتباه شده‌اند و نه دچار فراموشي.[2] 2 . از ميان پيامبران الهي پنج تن از آنها پيامبران اولوالعزم ناميده مي‌شوند كه عبارتند از حضرت نوح ـ عليه السّلام ـ ، حضرت ابراهيم ـ عليه السّلام ـ ، حضرت موسي ـ عليه السّلام ـ ، حضرت عيسي ـ عليه السّلام ـ ، حضرت محمد ـ صلي الله عليه و آله ـ انبياء اولوالعزم به كساني گفته مي‌شود كه قانون و احكام جديد، براي مردم از سوي خداوند آورده‌اند
ادامه مطلبشفاعت در لغت از ماده شفع به معناي ضميمه شدن چيزي به چيز ديگر است[1] و در اصطلاح عبارت است از ضميمه شدن استعداد ناقص كسي كه نياز به شفاعت دارد با دعا و درخواست شفيع و واسطه. در نتيجه اين وساطت شخص شفاعت شده ارتقاي مقام پيدا كرده و يا از عقوبت و عذاب رهايي مي‌يابد.
ادامه مطلبلازم است قبلا متون آيات مزبور را ذكر كرده سپس به تجزيه و تحليل آن بپردازيم . 1 - ان الـذيـن آمـنـوا و الذين هاوا و النصارى و الصابئين من آمن باللّه و اليوم الاخر و عمل صالحا فـلـهـم اجـرهـم عند ربهم و لاخوف عليهم و لاهم يحزنون ; كسانى كه ( به پيامبر اسلام ) ايمان آورده انـد و كسانى كه به آيين يهود گرويدند و نصارى وصابئان [ پيروان يحيى ] هرگاه به خدا و روز رسـتـاخـيز ايمان آورند و عمل صالح انجام دهند , پاداششان نزد پروردگارشان مسلم است و هيچ گونه ترس و اندوهى براى آنها نيست .
ادامه مطلبخداوند متعال از بدو خلقت زمين، هيچ گاه آن را حجّت خالي از نگذاشته و هميشه در تاريخ افرادي بودند كه در قالب پيامبر، رسول و امام و... به هدايت مردمان پرداخته اند. پيامبراني كه خداوند براي هدايت بشريّت مبعوث نموده به دو گروه الوالعزم و مفسّر تقسيم مي شوند. پيامبران الوالعزم پنج نفرند. حضرت نوح ـ عليه السلام ـ ابراهيم ـ عليه السلام ـ موسي و عيسي ـ عليهما السلام ـ و حضرت محمد ـ صلي الله عليه و آله ـ كه هر كدام داراي كتاب و شريعت مستقلي بودند.
ادامه مطلبآنچه از پرسش فوق فهميده مي شود اين است كه پرسشگر در صدد شناسايي اصيل ترين گروه از مسلمين است كه كدام گروه است؟ به همين دليل اگر بانظر علمي و حقيقت جو، تاريخ را مطالعه كنيم خواهيم ديد كه اصيل ترين گروه، شيعه اماميه مي باشد و با تحقيق مي توان دريافت كه مذهب تشيع انشعابي از اسلام ناب محمّدي ـ صلي الله عليه و آله ـ نيست، بلكه عين اسلام ناب محمّدي ـ صلي الله عليه و آله ـ است.
ادامه مطلبهـمانطور كه از آيات قرآن استفاده مى شود تكاليف شاق براى امم پيشين , در اصل شريعت نبوده , بـلـكـه پـس از نافرمانيها به عنوان عقوبت و كيفر قرار داده شده است
ادامه مطلبقرن نوزدهم ميلادي با قرون ديگر به خاطر ظهور حركات ديني بين مسلمين، متمايز است. در اين عصر قاديانيه هند و بابيگري در ايران و وهابيت در بلاد عرب به وجود آمدند. فرقه قاديانيه به ميرزا احمد قادياني (1328 ـ 1250 هـ / 1908 ـ 1835 م) منسوب مي باشد.
ادامه مطلب
