بار پروردگار من ! من به جهت آثار مختلفه و أطوار دگرگونی که در عالم برپا کرده ای دانستم که مراد تو از من آنست که تو خود را در هر چیزی به من بنمایانی ، بطوریکه من در هیچ چیز به تو جاهل نبوده باشم .
تا آنجا که میفرماید:
بار پروردگار من ! تو مرا امر فرمودی که به آثارت بازگشت کنم . پس حال که امر تو را پذیرفتم مرا بسوی خود باز گردان ، با لباسهائی که از انوار بر من بپوشانی و به روشنی و بینشی که مرا راهنمائی فرمائی ؛ تا من همانطور که ابتداءً در آثار با حفظ و مصونیت و پاکی سر از نظر به آنها و با بلندی همت از اعتماد به آنها وارد شدم ، همینطور با همین مصونیت سر و بلندی همت از اعتماد به اسباب و آثار بسوی تو بازگشت کنم .
و تا آنجا که می فرماید:
تو هستی که در دلهای اولیائت از انوار عالم غیب تاباندی ، تا آنکه تو را شناختند و تو را واحد و یکتا دانستند. و تو هستی که اغیار را از دل های محبانت پاک کردی ، که آنها بهیچوجه غیر از تو را دوست ندارند و به غیر از تو پناه نمی برند. تو مونس و انیس آنان هستی در وقتی که سیرِ در عوالم ، آنها را به وحشت اندازد؛ و تو هادی و راهنمای آنان هستی در جائی که راهها و روشها و آیات بر آنها روشن و واضح گردد.
کسی که تو را گم کرده است چه چیز را یافته است ؟ و کسی که تو را یافته است چه چیزی را گم کرده است ؟
عکس روی تو چو در آینة جام افتاد *** صوفی از خندة مِی در طمع خام افتاد
حُسن روی تو به یک جلوه که در آینه که *** این همه نقش در آئینة اوهام افتاد
این همه عکس مِی و نقش و نگاری که نمود *** یک فروغ رخ ساقیست که در جام افتاد
غیرت عشق زبان همه خاصان ببرید *** کز کجا سر غمش در دهن عام افتاد
من ز مسجد به خرابات نه خود افتادم *** اینم از عهد ازل حاصل فرجام افتاد
چه کند کز پی دوران نرود چون پرگار *** هـر که در دایـرة گـردش ایام افتاد
هر دمش با من دل سوخته لطفی دگر است *** این گدا بین که چه شایستة إنعام افـتاد
زیر شمشیر غمش رقص کنان باید رفت *** کآنکه شد کشتة او نیک سرانجام افتاد
دیوان حافظ طبع پژمان (سنه 1318 ص79 و 80).
قرآن کریم آنچه از موجودات را توصیف میکند همه را به عنوان آیه تعبیر میکند؛ آیه یعنی علامت و نشان دهندة ذُوالایَة . بنابراین تمام مخلوقات چون آیة خدا هستند، همه وجه خدا هستند.
بنابراین تمام عالم آفرینش که آیات الهیّه هستند، جملگی وَجه خدا هستند.
وَ کَأَیِّن مِنْ ءَایَةٍ فِی السَّمَـاوَ ا تِ وَ الاْرْضِ یَمُرُّونَ عَلَیْهَا وَ هُمْ عَنْهَا مُعْرِضُونَ. (یوسف/105)
و چه بسیار از آیات خدا در آسمانها و زمین موجود است ، که مردم بر آن آیات میگذرند و عبرت نگرفته ، بلکه إعراض می کنند.
وَ مِنْ ءَایَـاتِهِ خَلْقُ السَّمَـاوَ ا تِ وَ الاْرْضِ وَ مَا بَثَّ فِیهِمَا مِن دَآبَّةٍ وَ هُوَ عَلَی ا جَمْعِهِمْ إِذَا یَشَآءُ قَدِیرٌ. (الشوری/29)
و از آیات خدا آفرینش آسمانها و زمین و آنچه منتشر کرده است در آنها از جنبندگان ، می باشد و خداوند در وقتی که بخواهد میتواند آنها را جمع کند.
نظرات 0
شما هم میتوانید در این مورد نظر دهید