« و از نشانه هاي ديگر او اين است که برق را بمثابه ترس و چشم داشت به بهره وري بيشتر به شما نشان مي دهد و با آن از ابر آب فرو مي فرستد و بعد با آن زمين را پس از مردن دوباره زنده مي کند. در اين رابطه براي انديشمندان استدلالاتي وجود دارد » ( « طمع » بمعني: چشم داشت بهره وري و برخورداري بيشتر ، و چشم داشت به چيز دوست داشتني است ) .

نکات آيه :

1- برق، چشم داشت بهره وري و برخورداري بيشتر را به انسان مي دهد :

برق بخشي از اکسيژن و نيتروژن جو را به هم مي بندد و به ترکيبات شيميائي تبديل مي کند که اکسيد نيتروژن ناميده مي شود. اين ترکيبات بعداً با آب باران ترکيب مي شوند و اسيد ضعيفي را تشکيل مي دهند و بر زمين سقوط مي کنند و به نيترات تبديل مي شوند. و نيترات نيز تغذيه اي براي گياهان مي شود . کسانيکه با کشت سرو کار دارند و يا منافعي در اين زمينه دارند، از وقتي با اين مقوله آشنا شوند، به برق طمع مي کنند. يعني براي بهره وري و برخورداري بيشتر از کشت به برق چشم مي دوزند.

2- برق از ابر، فرو مي فرستد :

برق موجود در ابر ذرات آب را به هم ترکيب مي دهد و قطره هاي بزرگ تري که به حد سقوط کردن مي رسند درست مي شود. بعد قطره سقوط مي کند و در مسير سقوط خود قطره هاي بيشتري را جمع مي کند و بزرگ تر مي شود . ( عمل ترکيب شدن قطره هاي ريز آب توسط جريان الکتريسيته در قرن بيستم در آزمايشگاه مشاهده شد) .