همانطور که در زمستان، رانندگان اتومبیل، برای آنکه رادیاتور ماشینها یخ نزند، کمی ضدیخ در آن می ریزند، مورچگان نیز در سرمای زمستان، ماده ضدیخ تولید می کنند، تا در پناه آن جان خود را، از گزند سرما محفوظ بدارند. دکتر «اسمیت» از دانشگاه «مینسوتا»، پس از مطالعات طولانی، نظریه فوق را اظهار داشته است. او می گوید: «ماده ضد یخی که مورچه برای محافظت خود در برابر سرما بکار می برد، از ترکیبات گلیسیرین می باشد که تا ده درصد، در بدن حیوان، بوجود می آید و وقتی هوا گرم شد، به تدریج از بین می رود». دکتر اسمیت برای اثبات نظریه خود، تعدادی مورچه از مناطق گرمسیر، به نقطه ای سردسیر، انتقال داد و مشاهده نمود که مورچه های مزبور، فورا در محل جدید، به تولید ماده ضد یخ پرداختند، تا از سرما محفوظ بمانند. آیا کدام دانش، نیاز مورچه را در سرما به ضدیخ تشخیص داده؟ آیا کدام قدرت کارخانه ضدیخ سازی را در پیکر ریز مورچه قرار داده است؟ دانش او، قدرت او، بینش او.
نظرات 0
شما هم میتوانید در این مورد نظر دهید