در اعماق اقیانوسها ماهیهائی زندگی می کنند که کورند و چشم ندارند. آیا سراپای بدن آنها در اثر اصطکاک با سنگها و صخره های تیز کف دریا زخم است؟ نه. آیا نسل آنها با وجود دشمنی که میان جانوران دریائی برقرار است، باقی است؟ آری. آیا ماهیهای شکارچی جنبنده ای ازین ماهیهای نابینا را باقی گذارده اند؟ آری. آیا این ماهیها چگونه غذای خود را می یابند؟ آیا چگونه راه را از چاه تمیز بدهند؟ آیا چگونه از موانع عبور می کنند؟ او همه این شگفتیها و این پرسشها را با یک نمونه علم و قدرت پاسخ داده است. او به این ماهیهای نابینا حس لامسه ای نیرومند عطا کرده است که از دور همه چیز را حس می کنند! اگر جهان همیشه روز بود و زمین ما شب نداشت، نور دائمی خورشید گیاهان را می سوزانید. پس غذائی برای جانداران یافت نمی شد. آب دریاها همگی تبخیر می شد. پس یک ماهی در دریا باقی نمی ماند. آسایش از انسانها و حیوانها، سلب می شد. ضعف به همه رو آور می شد، کم کم همگی می مردند. در اثر سوختن درختان حیوانات سایبانی نداشتند پس آنها نیز در پی نباتات میسوختند. پس شب نشانه سازنده ای حکیم و دانا برای این جهان می باشد.
نظرات 0
شما هم میتوانید در این مورد نظر دهید