آیا وجود گیاهان داروئی در این جهان، از آغاز تاکنون و آینده، به ما نمی گوید که پدید آورنده آنها، دانا است، توانا است، حکیم است، کریم است، مهربان است. او است که بیماریهای بشر را یکایک دانسته و داروهای آنها را یکایک شناخته و داروها را یکایک ساخته و پرداخته و از نیستی به هستی آورده و بطور رایگان تحت اختیار بشر قرار داده است ولی بشر خود را به نادانی می زند! این دانش نامتناهی را نادیده میگیرد! این قدرت نامتناهی را نمی بیند! این حکمت نامتناهی را به هیچ می انگارد! این کرم نامتناهی را نمی فهمد! این مهر نامتناهی را درک نمی کند!.

برای کاشف پنی سیلین و مانند آن بسیار احترام و ارزش قائل است ولی آفریننده پنی سیلین و مانند آن را منکر می شود! نمک را می خورد و نمکدان را می شکند! بزرگواری و رحمت او اقتضا می کند که برای مدتی از این گناه بزرگ بشر، چشم پوشی کند.