بیشتر غذای موریانه از چوب می باشد. موریانه چوب را، پس از یک رشته اعمال شیمیائی، به غذائی گوارا تبدیل می کند. موریانه در کمتر از 16 درجه حرارت نمی تواند زندگی کند. وی در عمق زمین، این حرارت را به وسیله تبخیر ریزه های چوب مرطوب و علف، بوجود می آورد. لانه موریانه طبقاتی مختلف دارد و هر حجره ای به حرارتی مخصوص، احتیاج دارد. موریانه همه این حرارتها را تأمین می کند. دشمن آشتی ناپذیر موریانه، همانا مورچه می باشد. مورچه همینکه به موریانه برسد، شاخکهای تیز خود را در پیکر گوشت آلود موریانه، فرو می برد و وی را می کشد. موریانه برای حفظ خود از شر مورچه، به اعماق زمین پناه می برد، و این استحکامات پولادین را می سازد.
اگر نسبت حجم این ساختمان را با جثه موریانه در نظر بگیریم، هنوز بشر قادر به ساختن، چنین بناهائی نشده است. آیا ساختن این سیمان مستحکم را چه کسی به موریانه آموخته و چه کسی بعضی مواد آن را در پیکر موریانه تعبیه کرده است؟ آیا نقشه داخلی و خارجی این ساختمان را کدام مهندس کشیده، و کدام معمار چیره دستی پیاده کرده است؟ آیا این حشره ایجاد حرارت را به وسیله تبخیر ریزه های مرطوب چوب و علف، از که یاد گرفته است؟ آیا این حشره، احتیاج هر حجره ای را به حرارتی مخصوص، از کجا دانسته است؟ آیا موریانه، چگونه حرارت را تجزیه می کند؟ تا به هر حجره ای به مقدار احتیاج حرارت بدهد! آیا این دقایق علمی را ماده می تواند بفهمد و تعلیم کند و قدرت بر اجراء آن داشته باشد؟ هرگز.
نظرات 0
شما هم میتوانید در این مورد نظر دهید