همه ما آزادي را دوست داريم و دوست نداريم از کسي اطاعت کنيم اما احترام‌گذاشتن، مداراکردن و توجه‌کردن به خواسته‌هاي....  
 پدر و مادر همسرمان اطاعت‌کردن و بردگي نيست.
روان‌شناسان معتقدند اگر مادرزن و داماد و مادر شوهر و عروس به رفتارهايي که حساسيت طرف مقابل را بر مي‌انگيزد آگاه باشند و براي لحظاتي که در کنار هم هستند اين رفتارها را انجام ندهند، بسياري از مشکلات برطرف مي‌شود.
براي مهماني شام شب جمعه، از يک هفته قبل برنامه‌ريزي کردم و تمام کارهايم را يک روز جلوتر تمام کردم. خوشحال بودم که خانواده خودم و همسرم مهمان ما هستند. نهايت تلاشم را کردم تا پدر و مادرم به داشتن فرزندي مثل من افتخار کنند و پدر و مادر همسرم هم در خانه فرزندشان احساس آرامش و شادي بکنند اما همه چيز به خاطر يک حرف و حرکت ناخواسته به هم ريخت. نمي‌دانم تقصير من بود يا خانواده همسرم. هنوز هم نفهميده‌ام توقع آنها از من بالاست يا رفتار من با آنها صحيح نيست
در اغلب موارد همين‌طور بي‌دليل و اتفاقي، لحظه‌هاي خاص، موقعيت‌هاي ويژه زندگي، رابطه‌هاي ما و... به خاطر يک حرف يا حرکت نادرست و ناخواسته خراب مي‌شود. رابطه عروس و مادر شوهر يا مادر زن و داماد هم از اين قاعده مستثنا نيست. شايد اگر در همه سال‌هاي پيش از ازدواج، از روابط تيره و تار عروس و مادرشوهر يا مادر زن و داماد براي ما نقل نمي‌کردند يا نقل مي‌کردند و راهکارهاي رفع اين مشکل را هم مي‌گفتند، بعد از ازدواج اين‌قدر راهمان را گم نمي‌کرديم. در اينجادرباره رفتارهاي درست با والدين همسرمان صحبت مي‌کنيم.
بفهم و بپذير
به عقيده روان‌شناسان، نخستين گام براي داشتن زندگي موفق انتخاب همسر از طبقه و جايگاه اجتماعي – فرهنگي شبيه به هم است. هر چه شباهت خانواده‌ها از نظر فرهنگي، اجتماعي، اقتصادي و... نزديک‌تر باشد، ازدواج موفق‌تر خواهد بود. دليل اين موفقيت هم اين است که رفتارها و شيوه زندگي زن و مرد به هم نزديک‌تر است چون تربيت تقريبا مشابهي داشته‌اند.
اما گاهي به دلايل مختلف انتخاب همسر طوري است که خانواده‌ها شباهت کمتري به هم دارند و در نتيجه نقاط مشترک کمتري هم بين زن و مرد ديده مي‌شود. اين «تفاوت ديدگاه‌ها» سرآغاز جنگ و جدل ميان زن و شوهر با همديگر و با والدين طرف مقابل است. بنابراين اگر مي‌خواهيم زندگي زناشويي موفقي داشته باشيم، بعد از ازدواج بايد تفاوت‌هاي بين والدين خودمان و همسر‌مان را بفهميم و بپذيريم تا بتوانيم زندگي خوب و موفقي داشته باشيم.
باهوش باشيم
تا حالا شده پدرت به خاطر اينكه به او احترام مي‌گذارم، غذاي موردعلاقه‌اش را مي‌پزم و چاي پررنگش را فراموش نمي‌کنم از من تعريف و تشکر کند؟ فقط ايراد‌هاي من را مي‌بيند. اگر اينجا بيايد و از من ايراد نگيرد، شبش صبح نمي‌شود. مثلا اينكه چرا يادم رفته چاي پررنگ برايش ببرم! همه ما آزادي را دوست داريم و دوست نداريم از کسي اطاعت کنيم اما «احترام‌گذاشتن، مدارا‌کردن و توجه‌کردن» با «اطاعت‌‌کردن» متفاوت است. روان‌شناسان معتقدند اگر افراد از رفتارهايي که حساسيت طرف ديگر را بر مي‌انگيزد، آگاه باشند و براي لحظاتي که در کنار هم هستند اين رفتارها را انجام ندهند، خيلي از مشکلات برطرف مي‌شود. اين رعايت کردن، دقت و تيزهوشي ما را نشان مي‌دهد. چاي پررنگ پدرشوهر را فراموش نکنيم تا همگي آرام و شاد زندگي كنيم!
قضاوت نکنيم
امکان ندارد من حرفي بزنم و مادرت برخلاف من حرف نزند. فقط دوست دارد ايراد بگيرد. مي‌نشيند و رفتار من را زير ذره بين مي‌برد. اغلب ما با اظهار نظر بجا و نابجاي مادرزن يا مادرشوهر‌مان مشکل داريم. به همين دليل هميشه در حال پيش‌داوري هستيم. اين رفتار، هم ما و هم همسر‌مان را آزار مي‌دهد. براي اينکه درست قضاوت کنيم، هر دفعه که قرار است مادر و پدر همسر‌مان را ببينيم، ذهنمان را از رفتار‌ها و حرف‌هاي آنها پاک کنيم. فکر کنيم هر بار اولين باري است که آنها را مي‌بينيم. گذشته با همه خوبي‌ها و بدي‌هايش تمام شده است.
سياستمدار باشيم
امروز پنجمين روزي است که با علي قهر هستم. رفتار مادرش خيلي بد بود. پدرش هم انگار نه انگار ... دوست ندارم با علي قهر کنم ولي رفتار بد پدر و مادرش را چطوري تلافي کنم؟
قهر، بي‌توجهي، بي‌تفاوتي، جر و بحث و.. با همسر به دليل رفتار نادرست والدين‌اش رفتار بسيار اشتباهي است. روان‌شناسان معتقدند رفتار اشتباه والدين همسر‌مان را نبايد به حساب همسرمان بگذاريم.
از طرفي نبايد دلخوري‌مان را همان‌جا - پيش پدر و مادر همسرمان - نشان بدهيم. هر حرکت نابجاي ما، گله‌کردن، کم محلي و... به همسر يا والدين او نتيجه‌اي عکس دارد، علاوه بر اينکه مي‌تواند جرقه يک آشوب بزرگ باشد که بازنده اصلي اين آشوب هم ما هستيم. بنابراين با سياست و بررسي دقيق مسائل و شرايط، حل هر مشکل و مسئله‌‌اي را به زماني که با همسرمان تنها هستيم، موکول کنيم. حضور نفر سوم در مسائل زناشويي يا قهر به جاي صحبت‌‌کردن درباره مشکلات، بدترين راه‌حل است. فراموش نکنيم كه هيچ وقت نبايد همسرمان را به خاطر رفتار نامناسب پدر و مادرش تنبيه کنيم.
با والدين برنامه‌ريزي نکنيم
برنامه پيک نيک امروز را براي اين به هم زدي که من با مامان و بابام و خواهرم قرار گذاشتم؟ آمدن آنها اين‌قدر آزارت مي‌دهد که به خاطر نيامدن آنها الم شنگه به پا کني و داد بكشي؟
تا حالا حتما اتفاق افتاده که برنامه‌اي را - که از هفته قبل تنظيم کرده‌ايم - به خاطر جنجال و قهر همسر‌مان که راضي نشده با پدر و مادرمان بيايدبه‌هم زده باشيم. حساسيت بي‌منطق همسر ما نبايد باعث قطع رابطه با والدين‌مان بشود بلکه فقط نبايد در تصميم‌گيري‌ها و برنامه‌ريزي‌ها، حضور و تصميم پدر و مادرمان را حتمي و تعيين‌کننده نشان بدهيم. در واقع، نبايد حرفي بزنيم يا حرکتي انجام بدهيم که شريک زندگي‌مان حضور حتمي يا سايه دائمي والدين ما را در زندگي مشترک احساس کند. هر برنامه دسته جمعي فقط بايد به صورت يک «پيشنهاد» مطرح بشود؛ نه يک ضرورت.
آنها را حذف نکنيم
آن‌قدر توي گوش بچه‌ها خواندي مادربزرگ‌تان زن بدي است که به مادر من بي‌احترامي مي‌کنند. سلام زيرزباني مي‌کنند و توي اتاقشان مي‌روند. بعد هم از اتاق بيرون نمي‌آيند تا مادر من برود. من هم بلدم چه كار کنم.
بي‌اهميتي به پدر و مادر همسرمان، حذف تدريجي آنها از زندگي‌مان، کم‌شدن رفت و آمدها و ارتباط‌هاي تلفني و کم‌کردن علاقه فرزندان‌مان به خانواده همسر‌مان و در مقابل توجه بيش از حد به والدين خودمان، رفتاري نيست که از چشم همسر‌مان دور بماند. تلاش نکنيم پدر و مادر و خانواده همسر‌مان را از او دور کنيم. اين حرکت، ضربه روحي – رواني شديدي به او و در نتيجه به زندگي مشترک ما مي‌زند.
سد راه نشويم
قبل از اينکه به خريد‌هاي مادرت برسي، اول بايد خريد‌هاي خانه خودت را انجام بدهي. فقط تو به پدر و مادرت سرويس مي‌دهي؟ بقيه کجا هستند؟
روان‌شناسان معتقدند زن و شوهر نبايد جلوي آزادي عمل همديگر را بگيرند. اجازه بدهيم همسر ما آزادانه آنچه را دوست دارد، براي والدين‌اش انجام بدهد. در واقع هر چقدر به همسر‌مان آزادي عمل بيشتري بدهيم، خودمان هم آزادي عمل بيشتري خواهيم داشت.
و در نهايت اينکه، فراموش نکنيم مادر و پدر همسر ما «منحصربه‌فردترين» افراد زندگي او هستند زيرا هيچ‌كس نمي‌تواند بيشتر از يك پدر و مادر داشته باشد و توهين و بي‌احترامي به پدر و مادر او، توهين به اوست؛ علاوه بر اينکه با اين توهين‌ها به صورت غيرمستقيم بي‌علاقگي‌مان را به همسر‌مان نشان مي‌دهيم.