بشر، گل سرسبد آفرینش است، همه چیز دیگر برای خاطر او ( البته به مفهوم صحیحی که حکیمان از این مطلب درک می کنند نه به مفهومی که معمولا کوته نظران می اندیشند ) خلق شده است. اگر بنا باشد که بشر خودش برای دوزخ آفریده شده باشد یعنی مال اکثریت انسانها دوزخ باشد پس باید اعتراف کرد که خشم خدا بر رحمتش می چربد، زیرا اکثریت مردم از دین حق بیگانه هستند، تازه آنها هم که به دین حق مشرفند، از لحاظ عمل دچار ضلالت و انحرافند. این بود طرح بحث در نزد فیلسوفان.