مسأله 371 ـ در غسل ارتماسى يا ترتيبى پاك بودن تمام بدن پيش از غسل لازم نيست ، بلكه اگر به فرو رفتن در آب يا ريختن آب به قصد غسل ، بدن پاك شود ، غسل محقق مى‏شود بشرط آنكه آبى كه با آن غسل مى‏كند از پاك بودن خارج نشود ، مثلاً با آب كر غسل كند .
مسأله 372 ـ كسى كه از حرام جنب شده ، چنانچه با آب گرم غسل كند اگر چه عرق مى‏كند ، غسل او صحيح است .
مسأله 373 ـ اگر در غسل به اندازه سرموئى از بدن نشسته بماند ، غسل باطل است ، ولى شستن توى گوش و بينى و هر چه از باطن شمرده مى‏شود ، واجب نيست .
مسأله 374 ـ جائى را كه شك دارد از ظاهر بدن است يا از باطن آن ، بايد آن را بشويد .
مسأله 375 ـ اگر سوراخ جاى گوشواره و مانند آن به قدرى گشاد باشد كه داخل آن از ظاهر شمرده شود ، بايد آن راشست و گرنه شستن آن لازم نيست .
مسأله 376 ـ چيزى را كه مانع رسيدن آب به بدن است بايد بر طرف كند ، و اگر پيش از آنكه مطمئن شود بر طرف شده غسل نمايد ، غسل او باطل است .
مسأله 377 ـ اگر موقع غسل احتمال عقلائى بدهد چيزى كه مانع از رسيدن آب باشد در بدن او هست ، بايد وارسى كند تا مطمئن شود كه مانعى نيست .
مسأله 378 ـ در غسل بايد موهاى كوتاهى را كه جزء بدن حساب مى‏شود بشويد ، و شستن موهاى بلند واجب نيست ، بلكه اگر آب را طورى به پوست برساند كه آنها تر نشود ، غسل صحيح است ، ولى اگر رساندن آب به پوست بدون شستن آنها ممكن نباشد بايد آنها را بشويد كه آب به بدن برسد .
مسأله 379 ـ تمام شرطهائى كه براى صحيح بودن وضو گفته شد ، مثل پاك بودن آب و غصبى نبودن آن ، در صحيح بودن غسل هم شرط است ، ولى در غسل لازم نيست بدن را از بالا به پائين بشويد ، و نيز در غسل ترتيبى لازم نيست بعد از شستن سر و گردن فوراً بدن را بشويد ، پس اگر بعد از شستن سر و گردن صبر كند و بعد از مدتى بدن را بشويد اشكال ندارد ، بلكه لازم نيست تمام سر و گردن يا بدن را يك مرتبه بشويد ، پس جايز است مثلاً سر را شسته و بعد از مدتى گردن را بشويد . ولى كسى كه نمى‏تواند از بيرون آمدن بول يا غائط خوددارى كند ، اگر به اندازه‏اى كه غسل كند و نماز بخواند ، بول يا غائط از او بيرون نمى‏آيد ، بايد فوراً غسل كند و بعد از غسل هم فوراً نماز بخواند .
مسأله 380 ـ كسى كه پول حمامى را بدون اينكه بداند حمامى راضى است بخواهد نسيه بگذارد ، اگر چه بعد حمامى را راضى كند ، غسل او باطل است .
مسأله 381 ـ اگر حمامى راضى باشد كه پول حمام نسيه بماند ، ولى كسى كه غسل مى‏كند قصدش اين باشد كه طلب او راندهد يا از مال حرام بدهد ، غسل او باطل است .
مسأله 382 ـ اگر پولى را كه خمس آن را نداده به حمامى بدهد ، اگرچه مرتكب حرام شده ولى ظاهر اين است كه غسل او صحيح باشد و ذمّه‏اش به مستحقّين خمس مشغول مى‏شود .
مسأله 383 ـ اگر شك كند كه غسل كرده يا نه ، بايد غسل كند ، ولى اگر بعد از غسل شك كند كه غسل او درست بوده يا نه ، لازم نيست دوباره غسل نمايد .
مسأله 384 ـ اگر در بين غسل ، حدث اصغر از او سر زند ، مثلاً بول كند ، لازم نيست غسل را رها كرده و غسل ديگرى بنمايد ، بلكه مى‏تواند غسل خود را تمام نمايد و ـ بنابر احتياط لازم ـ بايد وضو هم بگيرد ، ولى اگر از غسل ترتيبى به ارتماسى و يا از ارتماسى به ترتيبى عدول نمايد ، لازم نيست وضو هم بگيرد .
مسأله 385 ـ اگر از جهت ضيق وقت وظيفه مكلّف تيمم بوده ولى به خيال اينكه به اندازه غسل و نماز وقت دارد ، غسل كند ، در صورتى كه در انجام غسل قصد قربت كرده باشد ، غسل او صحيح است هر چند براى انجام نماز غسل نموده باشد .
مسأله 386 ـ كسى كه جنب شده اگر بعد از نماز شك كند كه غسل كرده يا نه ، نمازهائى را كه خوانده صحيح است ، ولى براى نمازهاى بعد بايد غسل كند . و در صورتى كه بعد از نماز ، حدث اصغر از او صادر شده باشد لازم است وضو هم بگيرد ، و اگر وقت باقى است ـ بنابر احتياط لازم ـ نمازى را كه خوانده اعاده نمايد .
مسأله 387 ـ كسى كه چند غسل بر او واجب است مى‏تواند به نيّت همه آنها يك غسل بجا آورد ، و ظاهر اين است كه اگر يكى معيّن از آنها را قصد كند ، از بقيّه كفايت مى‏كند .
مسأله 388 ـ اگر بر جائى از بدن ، آيه قرآن يا اسم خداوند متعال نوشته شده باشد ، چنانچه بخواهد غسل را ترتيبى بجا آورد ، بايد آب را طورى به بدن برساند كه دست او به نوشته نرسد . و همچنين اگر بخواهد وضو بگيرد در مورد آيه قرآن بلكه در مورد اسم خداوند نيز بنابر احتياط واجب .
مسأله 389 ـ كسى كه غسل جنابت كرده نبايد براى نماز وضو بگيرد ، بلكه با غسلهاى ديگر واجب ـ غير غسل از استحاضه متوسطه ـ و با غسلهاى مستحب كه در مسأله (634) مى‏آيد نيز مى‏تواند بدون وضو نماز بخواند ، اگرچه احتياط مستحب آن است كه وضو هم بگيرد .