در دسامبر 1914 ، آزمايشگاه «توماس اديسون»بر اثر آتش سوزي به کلي از بين رفت . او آزمايشگاه خود را در مقابل ف238000 دلار بيمه کرده بود ،در حالي که خسارت وارد شده ،متجاوز ازدو ميليون دلار بود. بسياري از تحقيقاتي که يک عمر براي آن ها ، زحمت کشيده بود ، در ميان شعله هاي عظيم آتش سوختند . اديسون پسري داشت ، 24 ساله به نام «چارلز »که ديوانه وار در ميان آتش سوزي در جستجوي پدر بود .او پدر خود را در حالي يافت که آرام در گوشه اي ايستاده بود زبانه هاي آتش را مي نگريست .از انعکاس نور آتش ،صورتش برق مي زد ومو هاي سپيدش در باد پريشان بود .چارلز مي گويد : وقتي زبانه هاي آتش را مشاهده کردم قلبم به درد آمد، زيرا حاصل سال ها رنج و زحمات پدر رادر حال سوختن مي ديدم . پدرم 67 سال داشت وديگر جوان نبود . وقتي پدر مرا ديد ، فرياد زد : مادرت کجاست ؟ او را پيدا کن ، هرگز چنين منظره اي نخواهد ديد .
 روز بعد از حادثه ،اديسون در حالي که به خاکستر ها مي نگريست گفت : «ارزش عظيمي در حادثه نهفته است ، اشتباهات ما مي سوزند ،اين ما هستيم ککه بايد دوباره شروع کنيم و از نو بسازيم ».
درست سه هفته  پس از حادثه ي اتش سوزي بود که او موفق به تحويل ،نخستين فنوگراف خود شد