تدبير ش21

دانشگاهي يعنى سطح اين فعاليت و تحرك، يك سطح راقى است؛ متناسب با دانشجو و استاد و ذهن فعال علمى است. در همه‏ى كارها همين بايد رعايت شود. عوام‏گرايى و عوام ‏پسندى در كار و در همه فعاليتها نبايد دخالت داشته باشد. البته بخشى از فعاليتها علمى است و خوب است؛ مثل همين تحقيقات؛ اما فرض بفرماييد اگر فعاليت در زمينه‏ هاى علوم انسانى و فرض كنيد در ادبيات است، بايد حرفى كه از اينجا بيرون مى‏آيد، فراتر از آن حرفى باشد كه ممكن است يك اديب معمولى بزند. يعنى سطح، بايد سطح راقى‏اى باشد ...  جهاد دانشگاهى بايد حرفِ گزين، حرفِ برتر را به ميدان بياورد. از باب مثال، شما فعاليت قرآنى داريد. فعاليت قرآنى را خيلي ها دارند؛ همه‏اش هم خوب است  ... لكن شما اگر فعاليت قرآنى مي خواهيد بكنيد، بايد فعاليت قرآنى شما با فعاليت قرآنىِ غير دانشگاهى فرق داشته باشد. لذا اگر شما هم فرض كنيد بخواهيد همان لحن و نوا و شيوه‏ى فلان قارى و تجويد و صداى خوش وغيره را مثل بقيه تكرار كنيد، البته خيلى خوب است؛ اما فعاليت جهاد دانشگاهى در قرآن، اين نيست؛ يك چيزى فراتر از اين است. ببينيد باب فهم دانشگاهى در مواجهه‏ى با قرآن چيست. برويد سراغ فهميدن قرآن. قرآن‏خوانِ شما جورى باشد كه وقتى قرآن مي خواند، جلسه‏اى كه مستمع قرآن اوست، مفاهيم قرآن را با دل خود لمس كند؛ حس كند؛ و جلسه‏ى قرآن‏خوانى شما، جلسه‏ى مفاهيم قرآن هم باشد. اينها ابتكار لازم دارد؛ بابِ شماست.           25/4/86

يكي از موضوعاتي كه حتماً لازم است مــن عــرض بــكنم، مسئله‏ي آزادانديشي است كـــه در بعضي از صحبتهاي آقايان بود. چرا اين كرسيهاي آزاد انديشي در قم تشكيل نمي‌شود؟ چه اشكالي دارد؟ حــوزه‏هاي علميه‏ي ما، هميشه مركز و مهد آزادانديشي علمي بوده و هنوز كه هنوز است، ما افتخار مي‌كنيم و نظيرش را نداريم در حوزه‏هاي درسي غير حوزه‏ي علميه، كه شاگرد پاي درس به استاد اشكال سكند، پرخاش كند و استاد از او استشمام دشمني و غرض و مرض نكند. طلبه آزادانه اشكال مي‌كند، هيچ ملاحظه‏ ي استاد را هم نمي‌كند. استاد هم مطلقاً از اين رنج نمي‌برد و ناراحت نمي‌شود؛ اين خيلي چيز مهمي است. ...ما تحمل را در حوزه بايد بالا ببريم.  8/9/86