در ارتباط بین دو نامحرم چند صورت متصور هست:
 
1- در جایی که فرد دیگه ای امکان حضور و ورود نداره، خلوت کردن دو نامحرم جایز نیست. حتی بدون هیچ قصد و غرضی. و در روایات داریم که نفر سوم آنها شیطان هست.
 
2- ارتباط در محیطی خلوت که البته دیگران امکان حضور دارند. (فرض کنید مثل اتاق اداره)
 
3- ارتباط در محیط عمومی (مثل غالب ارتباط های روزانه مردم با یکدیگر در محل کار و مدرسه و مغازه و...)
 
این دو نوع ارتباط اخیر تا وقتی در حد رسمی بوده و دور از هر گونه قصد شهوت و لذت جنسی باشد، مشکلی ندارد. اما همین ارتباط اگر جنبه صمیمی و دوستانه به خود گرفت و به برخی صحبت ها و نگاه های حرام و محرم گونه، شوخی های نامناسب و حتی احیانا تماس های بدنی منجر شد، جایز نیست.
 
4- ارتباط در تلفن و محیط های مجازی. که البته مورد سوال شما نیست ولی همین حکم را دارد. با این تفاوت که گاهی یک محیط چت دو نفری، بسیار خطرناک تر از یک محیط واقعی هست. چون در چت میشه گفت هیچ کسی جز او دو نفر و خدای اون دو نفر حضور ندارد و اگر در این حالت از یاد خدا و اینکه او ناظر بر آنهاست غافل بشن، همچون لبه پرتگاهی هست که با کوچکترین غفلت خواهند لغزید.
 
البته بنده نمیخوام به طور عام بگم چت کردن دو نامحرم جایز نیست. اما خودشون باید قاضی خود باشند و خدا را ناظر بر اون محیط و هر محیطی ببینند.
 
و آقا امیرالمومنین علیه السلام چه زیبا به این موضوع اشاره کرده اند: اتقوا معاصی الله فی الخلوات، فان الشاهد هو الحاکم (نهج البلاغه، حكمت 324)
حتی در خلوت ها هم از نافرمانی و معصیت خداوند پرهیز کنید، چرا همان کسی که الان شاهد هست، روز قیامت حاکم و قضاوت کننده خواهد بود.
 
و البته در این دنیا مهم ترین قاضی خود انسان هست. چون (صرف نظر از خداوند متعال) تنها خود اوست که می داند در ذهنش چه می گذرد و چه قصدی دارد.
 
همانطور که در سوره مبارکه قیامه آیه 14 می فرماید:
 
بَلِ الْإِنْسَانُ عَلَى نَفْسِهِ بَصِیرَةٌ
بلکه انسان خودش از وضع خود آگاه است
 
البته گاهی ما می دانیم فلان کار حرام است و باید ترک شود و یا فلان وظیفه بر ما واجب هست و لازمه انجام بدیم، اما برای خودمون توجیه درست می کنیم که الان اینطور نیست و هکذا...
 
همانطوری که خداوند متعال در آیه 15 سوره مبارکه قیامه می فرماید:
 
وَلَوْ أَلْقَى مَعَاذِیرَهُ
هر چند (در ظاهر) برای خود عذرهایی بتراشد!
 
و البته گاهی ارتباط با نامحرم (در محیط واقعی یا مجازی) اصلا به قصد گناه و لذت حرام نیست، اما در ادامه موقعیت به شکلی می شود که این حس ناخوداگاه پیش می آید.
 
در این حالت نیز انسان بصیر با توجه به آگاهی و وظیفه ای که احساس می کند، لازم است جهت این ارتباط را سامان دهد و یا اگر می بیند از عهده او خارج هست، تلاش کند این نوع ارتباط را قطع نماید.
 
در پایان روایتی مناسب در این زمینه عرض کنم:
 
ابوبصير از اصحاب خاص امام باقر و امام صادق علیهماالسلام هست. ایشان نقل می کند که:
 
در کوفه براي زني قرآن مي خواندم، يک بار در موردي با او شوخي کردم. بعد از مدتي خدمت امام باقر علیه السلام رسيدم، امام مرا مورد مؤاخذه و سرزنش قرار داده و فرمودند: «کسي که در خلوت مرتکب گناه شود خداوند به او نظر لطف نمي کند، چه سخني به آن زن گفتي؟!»
ابوبصیر می گوید: من از شرم و خجلت سر در گريبان افکندم و توبه کردم. امام باقر علیه السلام فرمودند: «شوخي با زن نامحرم را تکرار نکن.»
 
انشاءالله خداوند به همه ما توفیق عنابت کند تا با بصیرت و آگاهی و عدم توجیه و عذر تراشی، عامل به وظایفمون بوده و جزء بندگان پرهیزکار او باشیم.