تدبير ش73
به خانواده‌هايتان هم برسيد، يكي از مواردي كه هميشه با مسئولين و كارگزاران جمهوري اسلامي اصرار دارم و تكيه مي‌كنم، مسئلة خانواده‌هاست. به زن و بچه‌هايتان برسيد، اگر نرسيد لگدش را مي‌خوريد.
صرف يك مسئلة عاطفي نيست، اينكه شارع مقدس اين‌همه اصرار مي‌كند كه: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا قُوا أَنفُسَكُمْ وَأَهْلِيكُمْ نَارًا وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَةُ»(تحريم 6) اين همه در اسلام به مسئلة خانواده تكيه مي‌شود فلسفه و حكمت دارد.
بين شما و خانواده اگر جدايي افتاد، يك‌دفعه در درون خانواده يك نهالي رشد مي‌كند كه در جهتي كه شما مي‌خواهيد پيش نمي‌رود. بچة ما هست و عواطف روي ذهن، عقل، عمل و رفتار ما تأثير مي‌گذارد.
سهمي براي خانواده قرار بدهيد و نگوييد كار داشتم؛ اين كار فردا هم هست، فردا هم روز خداست هرچه را كه توانستيد امروز در وقتي كه براي كار معين مي‌كنيد انجام بدهيد و هر چه ماند باشد بـراي فـردا « لاَ يُكَلِّفُ اللّهُ نَفْسًا إِلاَّ وُسْعَهَا» (بقره 286) ايرادي هم ندارد.
البته من فداكاري‌ها را مي‌ستايم. بعضي‌ها را مي‌دانم واقعاً فداكاري مي‌كنند، انسان قلباً اين فداكاري‌ها و آن انگيزه‌اي كه موجب مي‌شود را مي‌ستايد. افرادي هستند كه هرچه ممكن است بهرة كمتري مي‌برند و هر چه ممكن است كار بيشتري تقديم مي‌كنند. اين انگيزه‌هايي كه اين وضع را به‌وجود مي‌آورد، از لحاظ ارزش در عرش است؛ لكن مي‌خواهم بگويم كاري كنيد كه اين انگيزه‌ها با حقوق ديگر كه يكي از اين حقوق ديگر حقوق خانواده و فرزندان است، منافات پيدا نكند. ان‌شاءالله خدا كمك كند.12 ۹۱/۰۱/۱۶ (گزارش خبري) بيانات در ديدار فرماندهان نيروهاي مسلح
تدبير ش74
زن مگو، مردآفرين روزگار
خوشبختانه زنان جامعة ما حقاً و انصافاً نه فقط در انقلاب ما، بلكه از گذشته هم ... زنان متدين ما در ميدان‌هاي گوناگون و در همة قضايا جزو پيشروان بودند. قبل از شروع مبارزات تند مشروطيت، زن‌ها در ميدان بودند. در يك برهه‌اي، مبارزات مشروطيت آرام بود؛ بعد شدت پيدا كرد، كه همه وارد شدند. آن وقتي كه هنوز همه وارد نشده بودند و در واقع فقط يك عده‌اي از علما و خواص دنبال اين قضايا بودند، زن‌ها بلند شدند، يك اجتماعي تشكيل دادند، آمدند اينجا سر راه حاكم و زمامدار وقت را گرفتند؛ او از دست اينها فرار كرد، رفت در كاخش مخفي شد! رفتند آن طرف، فراش‌باشي‌هاي دستگاه حكومت، اينها را كتك زدند. آن زمان با چادر و چاقچور وارد ميدان شده بودند. اكثر قريب به همة شما چاقچور را نديده‌ايد. چادر و چاقچور و روبند، نوع بستة حجاب اسلامي - ايراني بود. با آن حالت، اينها وارد اين ميدان شدند. حالا يك عـده‌اي خيال مـي‌كنند زن تـا وقتي كـه بـي‌حجاب نباشـد، بـي‌اخلاق نباشـد، نمـي‌تـوانـد در ميدان‌هاي گوناگونِ اجتماعي و سياسي وارد شود. در همين انقلاب خود ما، در بعضي از نقاط كشور، زن‌ها زودتر از مردها اجتماع راه انداختند، در خيابان‌ها حركت راه انداختند و مقابله كردند؛ كه ما اطلاع قطعي داريم. در دوران انقلاب همين‌جور، در مبارزات گوناگون بعد از پيروزي انقلاب همين‌جور، در جنگ تحميلي همين‌جور.
بارهـا مـن اين را گفته‌ام: در زيـارت خانواده‌هـاي شهدا، اغلب اوقـات مـادران شهيد را شجاع‌تـر و مقاوم‌تـر از پـدران شهيد يـافتم. مگر محبت مادر را مي‌شود با محبت پدر مقايسه كرد؟ روح لطيف زنانه، آن هم نسبت به جگرگوشه، اين را پرورش بدهد، بزرگ كند مثل دستة گل، بعد راضي بشود كه او برود ميدان جنگ و به شهادت برسد؛ بعد براي اينكه جمهوري اسلامي دشمن‌شاد نشود، بر جنازة او گريه هم نكند! كه بنده مكرر به اين خانواده‌هاي شهدا گفتم گريه كنيد؛ چرا گريه نمي‌كنيد؟ گريه ايرادي ندارد. گريه نمي‌كردند، مي‌گفتند: مي‌ترسيم جمهوري اسلامي دشمن‌شاد شود. «زن مگو، مردآفرين روزگار».(عمان ساماني، ديوان اشعار) زن‌هاي ما اينهايند؛ امتحان خوبي دادند.8 ۹۱/۰۲/۲۳ بيانات در ديدار جمعي از مداحان سراسر كشور
نظرات 0
شما هم میتوانید در این مورد نظر دهید