تدبير ش21

   كشور ما بدون حركت در جاده‏ى گسترش دانش و گسترش پژوهش، امكان ندارد بتواند به نقطه‏ى مطلوب خودش دست پيدا بكند؛ مخصوص كشور ما هم نيست. كليد، دانش و پژوهش است. دانشمند شدن يك ملت هم به اين نيست كه دانسته‏هاى ديگران را فرا بگيرد. آن، مقدمه‏ى كار است. علم يك دامنه ‏ى وسيعى دارد؛ انحصارى نمي تواند باشد كه ما فرض كنيم يك مجموعه‏اى از كشورها و يا ملتها هستند كه نخبگان اينها علم را بايد توليد كنند، مرزهاى جديدى را براى علم تعريف كنند، يك مقدارى خودشان استفاده كنند، يك مقدارى هم كه زياد آمد، بدهند ديگران استفاده كنند. اين نمى‏شود. اين نسبت، اين شكل كار، معنايش همين عقب‏ماندگى دائمىِ بخشى از كشورها، همين رابطه‏ ى ظالمانه‏ ى بين كشورها، همين مسئله‏ ى دنياى اول و دنياى دوم و دنياى سوم و شمال و جنوب و همين حرفهايى است كه جزء ادبيات رايج سياسى در اين قرن و قرن قبل بوده و شده....اگر بناست اين بافت به هم بخورد و كشورها بتوانند به قدر ظرفيت ملتهايشان و استعداد ملتهايشان در روابط عالم جايگاهى داشته باشند، عمده‏ترين چيزى كه در اين كار تأثير دارد، علم است. بنابراين علم را بايد جدى گرفت؛ بايد پيش رفت.ما حركتمان شروع شده، لكن هنوز در اول كاريم؛ هم بايد به مراكز علمى و تحقيقى كمك بشود؛ هم به پروژه‏هاى علمى، پروژه‏هاى تحقيقى و فناورى بايد كمك بشود؛ هم بايستى اين ميل به علم و تحقيق و پژوهش همه ‏جا گسترش پيدا كند. بايد مخصوص استاد و محقق هم نماند؛ در محيط دانشجويي و فضاى دانشجويى گسترش پيدا كند؛  يعنى دانشجو ميل به علم‏آموزى و توليد علم پيدا كند كه اين كارى است كه احتياج دارد به تدبير و با توصيه و خواهش و تمنا و سفارش و دستور و اينها، نخواهد شد. مسئولان بخشهاى آموزشى كشور ما؛ چه وزارت آموزش و پرورش، چه وزارت علوم و وزارت بهداشت و درمان، چه بخشهايى كه مربوط به مسائل برنامه‏ريزىِ فرهنگى‏اند، در اين زمينه مسئوليت دارند. آنها كارى بكنند كه محيط دانشگاهى، محيط علم‏طلبى باشد. واقعاً اين جوان بخواهد عالم بشود و فقط مسئله اين نباشد كه بخواهد مدركى بگيرد، يا حالا اسمى مثلاً براى يك كار كوچكى در بياورد. اين، حركت لازم دارد. اين حركت بايد ادامه پيدا كند. كمك دولت و دستگاههاى مسئول و كمك كسانى كه جايگاهى دارند كه مي توانند اثرگذار باشند بر روى ذهن مخاطبانشان، در اين زمينه حتماً لازم است. 25/4/86