تدبير ش 4

من البته عميقاً و جداً باور دارم كه مشكلات اين كشور جز با توسعه‏ى علم و تعميم و تعميق علم در كشور پيش نخواهد رفت. ما ناگزير بايست اين فاصله‏ى چندين ده‏ساله‏يى را كه براى ما به وجود آورده‏اند، پُر كنيم. داريم مى‏بينيم كه دنياى دانشمند با تكيه به علم، چه حرف زورى را به همه مى‏زند و چطور به بركت علمى كه دارند، ناحق‏هايى را حق مى‏كنند... چرا؟ چون علم دارد و اين علم توانسته او را مجهز كند به ثروت، به ابزار جنگى و به قدرت سياسى. اگر ما بخواهيم كشورمان، ملت‏مان و امت اسلامى خود را به نقطه‏يى برسانيم كه بتواند حرف حق خودش را با همين شجاعت بزند، احتياج به علم داريم ... ما بايد براى كشورهاى اسلامى مادرِ علم بشويم. بار به دوش ماست؛ ماييم كه هم اميد داريم، هم ايمان داريم، هم احساس توانايى در خودمان مى‏كنيم براى اين كار و هم ابزارش را داريم.        13/10/84

اين تخصص‏ها لازم است و براى يك كشور مثل آب و هواست؛ منتها توجه بكنيم كه تربيت پزشك، تربيت مهندس، تربيت حقوق‏دان، تربيت معلم، تربيتِ نيازهاى روزمره‏ى جامعه است . و ما بايد محقق هم تربيت كنيم كه بتواند آينده را براى ما صاف كند. مهندس، اين بنا را براى امروزِ ما مى‏سازد و نيازهاى امروزِ ما را برآورده مى‏كند ... ليكن اينها امكانات مصرفى هستند؛ اين، پولى است كه ما در جيب‏مان مى‏گذاريم براى اين‏كه خرج كنيم و غير از آن مركزِ پول‏سازى است كه بايستى در آن‏جا سرمايه‏گذارى كرد، كه ما آن را هم لازم داريم؛ بخصوص در دانشگاه‏ها .... و اما علوم انساني .... ما آغوش‏مان را باز كرده‏ايم و حرف‏هايى كه الان در زمينه‏هاى جامعه‏شناسى، روان‏شناسى، تاريخ و حتّى فلسفه و ادبيات مطرح است، از خارج براى ما ديكته مى‏شود! ما بايد در زمينه‏ى علوم انسانى يك كار اساسى بكنيم و اين حرف ، .... بايد تحقق پيدا كند.              13/10/84     

دانش را از دارندگان آن، از هرجا و هركه، بايد آموخت ولى دنياى اسلام بايد همّت كند تا هميشه شاگرد نماند و از استعدادهاى خود و همّت خود براى نوآورى و ابتكار و توليد علم كمك بگيرد.          19/10/84