آن خدای دان همه مقبول و نا مقبول ***من رحمة بدا و الی رحمة یؤل

از رحمت آمدند و به رحمت روند خلق ***این است سر عشق که حیران کند عقول

خلقان همه به فطرت توحید زاده اند ***این شرک عارضی بود و عارضی یزول

گوید خرد که سر حقیقت نهفته دار ***با عشق پرده در، چه کند عقل بوالفضول

یک نقطه دان حکایت ما کان و ما یکون*** این نقطه گه صعود نماید گهی نزول

جز من کمر به عهد امانت نبست کس ***گر خوانیم ظلوم و گر خوانیم جهول