انسان نيز كه يكى از اجزاى جهان و تكامل اختصاصى وى از راه شعور و علم است،شتابان به سوى خداى خود در حركت مى باشد و روزى كه حركت خود را به آخر رسانيد حقانيت و يگانگى خداى بيگانه را عيانا مشاهده خواهد نمود.
او خواهد ديد كه قدرت و ملك و هر صفت كمال در انحصار ذات مقدس خداوندى است و از همين راه حقيقت هر شىء چنانكه هست بر وى مكشوف خواهد شد.
اين نخستين منزل از جهان ابديت است، اگر انسان به واسطه ايمان و عمل صالح در اين جهان ارتباط و اتصال و الفت و انس با خدا و نزديكان او داشته باشد با سعادتى كه هرگز به وصف نمى آيد در جوار خداى پاك و صحبت پاكان عالم بالا بسر مى برد و اگر به واسطه دلبستگى و پايبندى به زندگى اين جهان و لذايذ گذران و بى پايه آن از عالم بالا بريده و انس و الفتى به خداى پاك و پاكان درگاهش نداشته باشد گرفتار عذابى دردناك و بدبختى ابدى خواهد شد.درست است كه اعمال نيك و بد انسان در اين نشاه گذران است و از ميان مى رود ولى صور اعمال نيك و بد در باطن انسان مستقر مى شود و هر جا برود همراه اوست و سرمايه زندگى شيرين يا تلخ آينده او مى باشد.مطالب گذشته را مى توان از آيات ذيل استفاده نمود،خداى متعال مى فرمايد:
ان الى ربك الرجعى (4)
«برگشت مطلقا به سوى خداى توست»
و مى فرمايد: الا الى الله تصير الامور (5)
«آگاه باشيد همه امور به سوى خدا برمى گردد.»
و مى فرمايد: و الامر يومئذ لله (6)
«امروز امر يكسره از آن خداست»
يا ايتها النفس المطمئنة ارجعى الى ربك راضية مرضية فادخلى فى عبادى و ادخلى جنتى (7)
«اى نفس كه اطمينان و آرامش يافته اى (با ياد خدا) به سوى خداى خود برگرد، در حالى كه خشنودى و از تو خشنود شده ، پس داخل شو در ميان بندگان من و داخل شو در بهشت من»
و در حكايت خطابى كه روز قيامت به بعضى از افراد بشر مى شود مى فرمايد:
لقد كنت فى غفلة من هذا فكشفنا عنك غطاءك فبصرك اليوم حديد (8)
«تو از اينها كه مشاهده مى كنى در غفلت بوده اى اينك پرده را از پيش چشم تو برداشتيم و در نتيجه چشم تو امروز تيزبين است.»
در مورد تاويل قرآن كريم (حقايقى كه قرآن كريم از آنها سرچشمه مى گيرد) مى فرمايد:
هل ينظرون الا تاويله يوم ياتى تاويلهيقول الذين نسوه من قبل قد جاءت رسل ربنا بالحق فهل لنا من شفعاء فيشفعوا لنا او نرد فنعمل غير الذى كنا نعمل قد خسروا انفسهم و ضل عنهم ما كانوا يفترون (9)
«آيا كسانى كه قرآن را نمى پذيرند، جز تاويل آن چيزى را منتظرند روزى كه تاويلش مشهود مى شود ، كسانى كه قبلا آن را فراموش كرده اند خواهند گفت: پيغمبران خداى ما،به حق آمدند پس آيا براى ما نيز شفاعت كنندگانى هستند كه براى ما شفاعت كنند يا اينكه برگردانده شويم (به دنيا) و عملى غير از آن عمل كه انجام مى داديم،انجام دهيم؟ اينان نفس هاى خود را زيان كردند و افترايى كه مى بستند گم نمودند.»و مى فرمايد: يومئذ يوفيهم الله دينهم الحق و يعلمون ان الله هو الحق المبين (10)
«در چنين روزى خدا پاداش واقعى ايشان را مى دهد و مى دانند كه خدا واقعيتى آشكار و بى پرده است و بس»
و مى فرمايد: يا ايها الانسان انك كادح الى ربك كدحا فملاقيه (11)
«اى انسان تو با رنج به سوى خداى خود در كوشش مى باشى پس او را ملاقات خواهى كرد.»
و مى فرمايد: من كان يرجوا لقاء الله فان اجل الله لآت (12)
«هر كه ملاقات خدا را اميدوار باشد موقعى را كه خدابراى ملاقات مقرر فرموده خواهد آمد.»
و مى فرمايد: فمن كان يرجوا لقاء ربه فليعمل عملا صالحا و لا يشرك بعبادة ربه احدا (13)
«پس هر كه به ملاقت خداى خود اميدوار باشد بايد عمل صالح (كار سزاوار) بكند و در پرستش خداى خود كسى را شريك ننمايد.»
و مى فرمايد: يا ايتها النفس المطمئنة ارجعى الى ربك راضية مرضية فادخلى فى عبادى و ادخلى جنتى (14)
و مى فرمايد: فاذا جاءت الطامة الكبرى يوم يتذكر الانسان ما سعى و برزت الجحيم لمن يرى فاما من طغى و آثار الحيوة الدنيا فان الجحيم هى الماوى و اما من خاف مقام ربه و نهى النفس عن الهوى فان الجنة هى الماوى (15)
«وقتى كه بزرگترين داهيه (روز رستاخيز) رسيد روزى كه انسان هر گونه تلاش و كوشش خود را به ياد مى آورد و آتشى كه براى عذاب روشن شده آشكار گرديد، (مردم دو گروه مى شوند) اما كسى كه طغيان نموده و زندگى دنيا را براى خود انتخاب نمود ، آتش نامبرده جايگاه اوست و اما كسى كه از مقام خداى خود ترسيده و نفس خود را از هواى دلخواه ناپسند نهى كرد،بهشت جايگاه اوست و بس.»و در بيان هويت جزاى اعمال مى فرمايد: يا ايها الذين كفروا لا تعتذروا اليوم انما تجزون ما كنتم تعملون (16)
«اى كسانى كه كافر شديد اعتذار مجوييد ، امروز (روز رستاخيز) جزايى كه به شما داده مى شود همان خود اعمالى است كه انجام مى داديد.»
استمرار و توالى آفرينش :
اين جهان آفرينش كه مشهود ماست، عمر بى پايان ندارد و روزى خواهد رسيد كه بساط اين جهان و جهانيان برچيده شود چنانكه قرآن همين معنا را تاييد مى كند،خداى متعال مى فرمايد:
ما خلقنا السموات و الارض و ما بينهما الا بالحق و اجل مسمى (17)
«نيافريدم آسمانها و زمين و آنچه را كه در ميان آنهاست مگر بحق و اجل معين (براى مدت محدود و معينى كه نام برده شده است)»
و آيا پيش از پيدايش اين جهان فعلى و نسل موجود انسانى ،جهان ديگرى آفريده شده و انسانى بوده است؟ آيا پس از بر چيده شدن بساط جهان و جهانيان كه قرآن كريم نيز از آن خبر مى دهد، جهان ديگرى به وجود خواهد آمد و انسانى آفريده خواهد شد، پرسشهايى است كه پاسخ صريح آنها را در قرآن كريم نمى توان يافت، جز اشاراتى، ولى در رواياتى كه از ائمه اهل بيت نقل شده ، به اين پرسشها پاسخ مثبت داده شده است (18)
5-سوره شورى ، آيه 53
6-سوره انفطار ، آيه 19
7-سوره فجر ، آيه 27-30
8-سوره ق ، آيه 22
9-سوره اعراف ، آيه 53
10-سوره نور ، آيه 25
11-سوره انشقاق ، آيه 6
12-سوره عنكبوت ، آيه 5
13-سوره كهف ، آيه 110
14-سوره فجر ، آيه 27-30
15-سوره نازعات ، آيه 34-41
16-سوره تحريم ، آيه 7
17-سوره احقاف ، آيه 3
18-بحار چاپ كمپانى ، ج 14، ص 79
نظرات 0
شما هم میتوانید در این مورد نظر دهید