تدبير ش 7
1/3- در برنامه ريزي فرهنگي معرفت و عشق به حسين (ع) را تقويت كنيد
جاذبه مغناطيس حسيني ، ... جابربن‏عبداللَّه  را از مدينه بلند مى‏كند و به كربلا مى‏كشد. اين، همان ،‌مغناطيسي است كه امروز هم با گذشت قرنهاى متمادى، در دل من و شماست. كسانى كه معرفت به اهل‏ بيت دارند، عشق و شور به كربلا هميشه در دلشان زنده است ... جابر بن عبدالله ... كودكى، ولادت و نشو و نماى حسين‏ بن‏ على (عليه‏السّلام) را به چشم خود ديده است ... جابربن‏ عبداللَّه به طور حتم از پيغمبر به گوش خودش شنيده اشد كه حسن و حسين سرور جوانان اهل بهشت ‏اند.  
 بعدها هم بعد از پيغمبر، موقعيت امام حسين، شخصيت امام حسين - چه در زمان خلفاء، چه در زمان اميرالمؤمنين، چه در مدينه و چه در كوفه - اينها همه جلو چشم جابربن ‏عبداللَّه انصارى است ... وقتى كه مى‏بيند كه چطور آن جگرگوشه‏ ى پيغمبر و زهرا را، دست غارتگر شهواتِ طغيانگران، اين‏طور با مظلوميت به شهادت رسانده،... روى قبر امام حسين از حال رفت، غش كرد و افتاد ...  ما با خودمان عهد كرده‏ايم و عهد مى‏كنيم كه ياد حسين، نام حسين و راه حسين را هرگز از زندگى خودمان جدا نكنيم. همه‏ى ملت ما، همه‏ى كشور ما، همه‏ ى شيعيان عالم و بلكه همه‏ى آزادگان در سرتاسر جهان، يك چنين احساسى نسبت به حسين‏بن‏على (عليه‏السّلام) دارند.      1/1/85
2/3- عشق به پيامبر (ص) را محور برنامه‌هاي فرهنگي و تبليغي قرار دهيد.
وجود مقدس نبى مكرم و رسول اعظم اسلام، مهمترين نقطه‏ى ايجاد وحدت است ... دنياى اسلامى مى‏تواند در اين نقطه به هم پيوند بخورد؛ اينجا، جايى است كه عواطف همه‏ى مسلمانها در آنجا متمركز مى‏شود؛ اين، كانون عشق و محبت و دنياى اسلام است ... اين، نقطه‏ى اصلى است؛ سياستمداران، نخبگان علمى و فرهنگى، نويسندگان، شعرا و هنرمندان ما روى اين نقطه تكيه كنند و همه‏ى مسلمانها با اين شعار به هم نزديك شوند ... دلها در سراسر امت اسلامى، به ياد پيامبر و به عشق پيغمبر طراوت پيدا مى‏كند؛ همه‏ى ما دلباخته و عاشق آن بزرگواريم.   27/1/85


در مناسبات سازماني اخلاق  نبوي را نهادينه كنيد
از( اهداف والاي پيامبر اسلام )  تكميل  مكارم  اخلاقي: «بعثت لاتمّم مكارم الاخلاق» است. جامعه بدون برخورداري افراد از خلقيات نيكو، نمي‏تواند به هدفهاي والاي بعثت پيامبر دست پيدا كند. آنچه فرد و جامعه را به مقامات عالي انساني مي‏رساند، اخلاق نيكوست. اخلاق نيكو هم فقط خوش اخلاقي با مردم نيست؛ بلكه به معناي پروراندن صفات نيكو و خلقيات فاضله در دل و جان خود و انعكاس آنها در عمل خود است... مردمي كه در بين خود دچار حسد باشند ،دچار بدخواهي يكديگر باشند، دچار حيــــله‏گري با يكديگر باشند، دچار حرص به دنيا و بخل نسبت به مال دنــــــيا باشند و دچار كينه‏ورزي با يكديگر باشند، در اين جـامعه حتّي اگر قانون هم به طور دقــــيق عمـل‌‌‌ شود،سعادت در اين جامعه نيست. اگر علم هم پيشرفت كند و تمدن ظاهري هم به منتهاي شكوه برسد، اين جامعه، جامعه‏ي بشري مطلوب نيست. جامعه‏اي كه انسانها در آن از يكديگر احساس ناامني كنند، هر انساني احساس كند كه به او حسد مي‏ورزند، نسبت به او بددلي دارند، نسبت به او كينه‏ ورزي مي‏كنند، براي او توطئه مي‏چينند و نسبت به او و دارايي‏اش حرص مي‏ورزند، راحتي در اين جامعه نيست. اما اگر در جامعه‏اي فضايل اخلاقي بر دل و جان مردم حاكم باشد، مردم نسبت به يكديگر مهربان باشند، نسبت به يكديگر گذشت و عفو و اغماض داشته باشند،  نسبت به مال  دنيا  حرص نورزند، نسبت به آنچه دارند بخل نورزند، به يكديگر حسد نورزند، در مقابل راه پيشرفت يكديگر مانع‏تراشي نكنند و مردمِ آن داراي صبر و حوصله و بردباري باشند، اين جامعه حتّي اگر از لحاظ مادي هم پيشرفتهاي زيادي نداشته باشد، باز مردم در آن احساس آرامش و آسايش و سعادت مي‏كنند؛ اخلاق، اين است. ما به اين احتياج داريم. ما بايد در دل خود ، خلقيات اسلامي را به روز پرورش دهيم ...  اجراي درست همين قوانين هم احتياج به اخلاق خوب دارد.             6/1/85   


با محبت و تمرين، مكارم و سجاياي اخلاقي را براي خود فراهم كنيد
براي اينكه در جامعه اخلاق استمرار پيدا كند ، دو چيز لازم داريم ، يكي تمرين و مجاهدت خود ماست ... يعني خودمان را در خلقيات فاضله، مؤمن و مسلمان و تابع پيغمبر كنيم. يك فهرستي از صفات رذيله و زشت تهيه كنيم و ببينيم كه هر كدام از آنها در ما هست، سعي كنيم آن  را كنار بگذاريم. همچنين يك فهرستي از خلقيات نيك تهيه كنيم و سعي كنيم با تمرين، آنها را براي خود فراهم كنيم. البته عامل پيشرفت در اين راه، محبت است؛ محبت به خدا، محبت به پيامبر، محبت به اين راه، محبت به آموزگاران اخلاق - يعني پيامبران و  ائمه‏ي معصومين (عليهم‏السّلام) – اين  عشق است كه انسان را در ايـن راه با سرعـــت پيش مي‏برد؛ اين عشق را بايد در خودمان روزبه‏روز بيشتر كنيم. «الّلهم ارزقني حبّك و حبّ من يحبّك و حبّ كلّ عمل يوصلني الي قربك»؛ محبت خدا، محبت محبوبان الهي و محبت كارهايي كه محبوب الهي است؛ اين عشقها را در دل خود برويانيم. اين يك قلم از تعليمات پيامبر، در سال پيامبر اعظم است.           6/1/85
تقويت معنويت موجب گره گشاي دركار شما مي شود
من نكته‏ي اساسي را در همه‏ي اين كارها، همان «اخلاص»، «براي خدا كار كردن»، «مراقب خود بودن از لحاظ ارتباط با خدا» و «تقويت جنبه‏ي معنوي در خود» مي‏بينم و معتقدم آن كسي كه اهتمام مي‏ورزد به كار و خدمت، اگر بتواند اين رابطه را با خدا تقويت كند، خداي متعال به او كمك خواهد كرد و راه‏ها را در مقابلش  باز خواهد كرد. و ان‏شاءاللَّه خداوند متعال توفيق خواهد داد كه بتوانيد اين كارهايي را كه بر عهده گرفته‏ايد، انجام دهيد.      8/12/84