ني را ببين!تا جوهر دارد نرم و آرام و ملايم و بي سرو صدا بر صفحه ي کاغذ بالا و پايين و به جلو و عقب ميرود اما همين که جوهرش تمام ميشود و يا کم مي آورد سروصدايش بلند و بلند تر ميشود.
حال آدم ها هم چيزي همانند ني ميمانند.آنها که معنا و معنويتي دارند در اين عالم بي سر و صدا و بي هيچ ادعا به سير و سلوک خود مشغول اند اما آنها که به قول مولانا ((بي نوا از نان و خوان آسمان))هستند چه سروصدايي راه انداخته و چه ادعاهاي گزافي سر ميدهند.
((هر کس عربده اي اين که مبين آن که مپرس))