انسان اگر از جانش از مالش و از آبرو و اعتبار و دانشش براي ديگران مايه بگذارد هيچ ضرر نميکند هيچ از دست نميدهد و هرگز خالي و تهي نميشود.
يک نگاه به بالاي سر خود بينداز و خورشيد را ببين که ميلياردها سال است دارد کلبه و خانه ي مردم را گرم و روشن ميکند.
آيا کم شد؟خالي شد؟هرگز!بلکه خداوند دائم دارد آن را شارژ ميکند.
يادمان باشد که اگر بخشش و دهش و انفاق مايه کاستي و کاهش باشد بايد امروز خورشيد درست مثل زغال سياه و تار مي نمود.