قوطي شانسي در ظاهر نشان نميدهد که پر است يا پوچ.به همين خاطر بچه ها آن را بر ميدارند کنار گوش ميگذارند و حرکت ميدهند واز جنس صداي آن متوجه ميشوند که پوچ است يا پر.
آدم ها هم درست شبيه قوطي هاي شانسي ميمانند يعني نشان نميدهند که مايه اي دارند يا نه؟معنويتي دارند يا نه؟لذا بايد حرف هاي آن هارا بشنوي.از جنس حرف هاي آن ها ميتواني بشناسي کيستند؟و چيستند؟
اين سخن اميرالمومنين(ع)است که فرمود:
"الانسان مخبوء تحت لسانه"
آدمي مخفي است در پشت زبانش.
داستايوسکي نويسنده مطرح و معروفي بود.يک وقتي کسي چشمش را بست دهانش را باز کرد و هر چه لايق خودش بود از فحش و فضيحت و ناسزا نثار او کرد و او فقط يک جمله گفت:
من داستايوسکي هستم!
آن شخص خيلي تعجب کرد و گفت که من به تو ناسزا گفتم و تو خود را معرفي کردي و من هم خود را.
و اين حرف درستي است.ميخواهد بگويد:هر کسي با نوع و جنس حرف زدن خود خود را معرفي ميکند.