روزي مرد جواني با خود مي گفت:((اين زمين مال من است...))((اين خانه ي من...))و...
چون پير فرزانه اي چنين جملات را شنيد خنديد و گفت:((اين بسيار احمقانه است!تو خود هم از آن خود نيستي!))
نكته:شما واقعا مالك چيزي نيستيد بلكه تنها براي مدتي كوتاه آنها را در اختيار داريد و اگر توانايي رها كردن را نداريد آنها شما را در اختيار خواهند گرفت.تمام اندوخته اي كه شما ميتوانيد حفظ كنيد به اندازه ي آبي است كه در گودي دستانتان ميتوانيد نگه داريد.هر چيزي را كه محكم بگيريد از دستتان خواهد رفت و ديگر آن را نخواهيد داشت اما اگر وابستگي به آن را رها كنيد براي هميشه از آن شما خواهد بود.