هميشه فرصت هاي آشنايي ازدواج، لحظاتي خوشايند و در عين حال، همراه با استرس و نگراني هستند؛ چرا که فرصت براي مواجهه دو فرد ناآشنا با يکديگر است تا در ساعت هايي که با هم صحبت و تبادل نظر مي کنند، شناخت خوب و مناسبي نسبت به هم پيدا کنند تا بتوانند تصميم بسيار مهمي مثل ازدواج با يکديگر را بگيرند.
  
براي آنکه اين فرصت هاي آشنايي و صحبت کردن، در عين شيرين بودن، بهتر برگزار شود و اطلاعات کاربردي تري بين دو طرف رد و بدل شود، بايد راه و رسم هايي را بياموزيم تا از اين لحظات، بهترين استفاده را ببريم.
 
در «موضوع ويژه» اين هفته قصد داريم برخي از راه و رسم هاي جلسات ملاقات و صحبت کردن دختر و پسري که قصد ازدواج دارند را مطرح کنيم؛ از طرز صحبت کردن، لباس پوشيدن و زمان و مکان ملاقات گرفته تا نکاتي براي اصول يک مکالمه تأثيرگذار.
  
چه زماني؟ چه مکاني؟

يکي از سخت ترين تصميمات دختر و پسرهايي که قصد ازدواج دارند بعد از هماهنگي با خانواد ها و رعايت مسايل اخلاقي و عرفي رايج در جامعه، پيدا کردن فرصت و مکان مناسبي براي صبحت کردن رو در رو است.
  
اما به خاطر داشته باشيد اولاً قبل از هر جيز، همواره اين امر با اطلاع و اجازه خانواده ها انجام شود و ثانياً مطمئن شويد که طرف مقابلتان حتماً به دنبال ازدواج است. آنچه در اين صفحه مي خوانيد، به اين تصميم گيري کمک خواهد کرد.
  
کي حرف بزنيم ؟

بهترين زمان ها براي صحبت کردن، بعد از ظهرها (فاصله بين ناهار و شام) است و اگر مقدور نبود، فاصله بين صبحانه و ناهار.
  
ترجيحاً مکالمه پسر و دختر براي ازدواج، خصوصاً اگر ملاقات اول است، بهتر است نزديک به فاصله ناهار و شام نباشد؛ چرا که آن وقت، گرسنگي ممکن است باعث شود که صحبت ها زودتر از موعد قطع شود.
  
البته هيج ايرادي ندارد که قرار ناهار و شام گذاشته شود اما بهتر است صحبت ها چند ساعت قبل از آن شروع شود تا موقع صرف غذا ، حرف هاي اصلي به نتيجه رسيده باشد و آن وقت، دو طرف با آرامش غذاي شان را ميل کنند.
   
مدت زمان جلسه مکالمه، بستگي به تمايل دو طرف دارد اما توصيه مي شود که حداقل و ساعت و حداکثر سه ساعت باشد و بعدش ادامه دادن يا موکول کردن گفتگو به جلسات بعدي.
  
معمولاً ذهن ما توان هضم کافي براي مطالبي که بيش از سه ساعت به آن وارد شود را ندارد.
  
بهتر است روزي را براي صحبت کردن انتخاب کنيد (يا ساعتي را انتخاب کنيد) که تا حد امکان به دور از شلوغي هاي روزمره و دغدغه هاي کاري و خانوادگي باشد تا بتوانيد باخيال راحت به صحبت هايتان ادامه بدهيد.
 
حتي الامکان در آن روز يا ساعت، قرار ملاقات يا وعده کاري ديگري تنظيم نکنيد (مثلاً اينکه دنبال خواهر کوچک ترتان که کلاس کنکور است، برويد يا با مادرتان سري به دندانپزشک بزنيد!) و فقط تنها قراري که مي گذاريد، قرار صحبت کردن با هم باشد.
  
مکان: آرام، جذاب و معتدل

آرام باشد: محيط هاي شلوغ، پر رفت وآمد و پرازدحام، اصلا مکان مناسبي براي طرح موضوعات مرتبط با ازدواج نيست چرا که به دفعات حواس شمار ا از اصل صحبت هايتان دور مي کند.
  
امکان نشستن داشته باشد: اين نکته خيلي ساده است اما صحبت کردن در خيابان به شکل راه رفتن طولاني، وضعيت مناسبي براي صحبت کردن نيست.
  
بهترين مکان، جايي است که امکان نشستن طولاني براي شما و طرف مقابل تان فراهم کند.
  
خصوصي نباشد: مکان هاي که خيلي خلوت به حالت خصوصي هستند، مکان مناسبي براي طرح موضوعات مرتبط با ازدواج نيستند، خصوصاً اين قضيه براي دختر خانم ها مهم است و آنها بايد با دقت بيشتري نسبت به اين موضوع واکشن نشان دهند.
  
نور کافي داشته باشد: محيط هاي کم نور و دلگير و يا با طراحي تيره و تار، محيط مساعدي براي صحبت کردن دختر و پسر نيستند.
  
موضوع ازدواج بهتر است در محيط هاي پرنور، روشن و دلباز مطرح شود، چرا که خود محيط روي روحيه طرفين تأثير مي گذارد و باعث مي شو که بعضي از مسايل را راحت تر يا سخت تر به زبان بياورند.
  
به دور از قطع شدن صحبت باشد: هر شرايطي که صحبت طرفين را قطع کند، باعث مي شود که رشته کلام از دست دو طرف خارج شود و بعضاً نکاتي که راجع به آن حرف مي زنند، فراموش شود.
  
شرايط پذيرايي داشته باشد: اصلي ترين دليل اين است که به هر حال ذهن انسان پس از چند ساعت کار فکري و صحبت کردن، نياز به انرژي دارد، ضمن آنکه خوردن و آشاميدن يک طرف، به طرف ديگر فرصت مي دهد تا راحت تر صحبت کند.
  
البته حتي الامکان بهتر است محيط صحبت کردن، به حالت غذاي ناهار و شام نباشد تا بوي غذا و سرخ کردني و غيره، مزاحمتي براي صحبت کردن به وجود نياورد.
  
جذابيت داشته باشد: مي شود روي دو تخته سنگ هم نشست و صحبت کرد! اما بهتر اين است که محيط صحبت کردن، حداقل جذابيت هاي لازم را داشته باشد تا در اين فرصت صحبت کردن، به طرفين خوش هم بگذرد.
  
هواي مناسبي داشته باشد: نه آنقدر گرم که فرد عرق کند و نه آن قدر سرد که فرد به لرز بيفتد!