ازدواج و تشكيل خانواده يكي از اهداف و تصميمات مهم در زندگي افراد جامعه است كه اگر همراه با تعقل و دورانديشي نباشد، نتيجه يي جز سرخوردگي و شكست نخواهد داشت .
    يك خانواده محكم و منسجم كه همه اعضاي آن در جاي اصلي خود قرار دارند، همواره مي كوشند در همه موارد پشت و يا روياروي يكديگر باشند. در چنين خانواده هايي ارزش ها و قابليت هاي هرشخص اعم از بزرگ و كوچك كشف و شكوفا مي شود. در نتيجه هر مرحله از زندگي به گونه و شيوه يي مرتب پيش خواهد رفت و چنانچه مشكلي هم پيش آيد، همه با همفكري و همياري يكديگر بسرعت مانع به وجود آمده را برطرف خواهند كرد.
    و اما همه مسائل و مشكلات زماني پيش مي آيد كه خانواده يي داراي انسجام و همبستگي لازمه نباشند. آن وقت است كه هر يك از افراد خانواده سازي جدا و مخالف ديگري خواهد نواخت و اين اركستر ناهماهنگ و ناموزون كه رهبر و راهبري ندارد، در كوران مسائل و مشكلات زندگي ، بسيار زود از هم خواهد پاشيد و در نتيجه انسان هايي از هم بيگانه و در خود شكسته خواهد ساخت كه هر يك براي خود تصميمي در خفا خواهند گرفت بي آنكه به راستي از عواقب آن باخبر باشند. مشورت و همدلي در چنين محيطي معنا ندارد و شايد گمان مي كنند ازدواج راهي براي رهايي و خلاص شدن از موقعيت موجود باشد. اما غافل هستند كه انتخاب عجولانه و بي مشورت يا حتي تحميل نظر نيز مي تواند به سهم خود عاقبتي تيره و تاريك داشته باشد.
    اغلب اوقات بزرگترها مي توانند نتيجه سال هاي عمر خود و تجربياتي را كه به دست آورده اند، در كسوت يك راهنماي خوب و صالح در اختيار فرزندان و جوان ترها قرار دهند. به شرط اينكه اجازه دهند آنها هم آموخته هاي خود را از زندگي ، هر چند اندك ، به كار گيرند تا ذره ذره به پختگي و بلوغ فكري برسند.
    اگر به هدف و تصميمي چنين مهم و آينده ساز، كوچك و يا سايه وار نگاه كنيم ، حاصلي جز شكست و خستگي ممتد از زندگي نخواهد داشت . زندگي جدي تر از آن است كه سرسري و باري به هر جهتي گرفته شود. كاري نكنيم كه سال ها بعد حاصلي جز افسوس نداشته باشد.