در سال های اخیر برخی مرزهای به ظاهر ممنوعه در مورد بسیاری از مسائل اجتماعی از جمله «مسائل جنسی» شکسته شده و افزایش آسیب های پنهان و حتی آشکار اجتماعی از جمله «سوء استفاده جنسی از کودکان» به هشداری تکرار پذیر بدل شده است. البته در نبود راهکارهای قانونی و نهادمند برای مقابله و کاهش آسیب های اجتماعی، ایجاد مصونیت برای افراد آسیب پذیر، برخورد حذفی با عوامل زمینه ساز، مجازات خاطیان و حمایت از قربانیان، شاید این گونه بررسی های مکرر موضوع، زنگ خطری برای آگاهی و هشدار به خانواده ها ومسؤولان جامعه باشد.

بی گمان بررسی علل و عوامل زمینه ساز بحرانهای اجتماعی و سخن گفتن از آن _ به جهت آسیب شناسی موضوع _ اهمیت دارد، اما آنچه بیشتر اهمیت دارد، این است که معضلات اجتماعی با گذشت زمان قربانیان بیشتری می گیرد و بر دامنه این مسائل و پیامدهای جبران ناپذیر فردی و اجتماعی آن می افزاید. بنابراین باید هر چه زودتر برای این چرخه معیوب فکری کرد.

اکنون شرایط مبارزه با این گونه جرایم به گونه ای پیش می رود که افرادی نه در سمت مسؤول و مدیر سازمان متولی، بلکه در لباس محقق و استاد دانشگاه مسائل مسکوت مانده ای چون سوءاستفاده جنسی از کودکان را به چالش کشیده و حتی برای مقابله و پیشگیری از بروز آن، دست به اقدام عملی زده اند.

دکتر «شهین علیایی زند»، اولین بنیانگذار مؤسسه پیشگیری از آزار جنسی کودکان و نوجوانان در خاورمیانه سالهاست با ارائه تحقیقات و سخنرانی های خود تابوی مسائل جنسی را در ایران شکسته است.

گزارش وی در باره مسأله روسپیگری در ایران که در سال ۱۳۸۱ و در نخستین همایش ملی آسیبهای اجتماعی مطرح شد، یکی از تلاشهای وی برای مبارزه با جرایم است.

اکنون نیز که یک سال و اندی از تأسیس این مرکز می گذرد، دکتر علیایی زند همچنان بر پیگیری اهداف این مؤسسه در پیشگیری از آزار جنسی کودکان مصر است و آموزش های لازم به خانواده ها، والدین، مربیان مهدکودک ها ومدارس را یکی از اهداف و برنامه های خود در این زمینه می داند.وی که سوءاستفاده جنسی از کودکان را «ایجاد ارتباط با کودک به هر شکل و به هر میزان به منظور کسب لذت جنسی، معرفی می کند، کودکان سنین پیش دبستانی را بیشترین قربانیان سوءاستفاده جنسی در درون خانواده و سنین دبستانی و بالاتر را قربانیان سوءاستفاده جنسی در بیرون از خانواده می دانند.

به گفته وی، «هیچ تجربه ای به اندازه آزار دیدگی جنسی، زندگی فرد را به لحاظ روانی به مخاطره نمی اندازد. علاوه بر این، تحریکات و آزار دیدگی جنسی در دوران کودکی، ممکن است در بزرگسالی با دو پیامد افراطی لجام گسیختگی و سرد مزاجی توأم باشد.»

دکتر علیایی زند با اشاره به مشکل بزرگ «کودکان خیابانی» که هر روز به صورت سازمان یافته و یا غیر سازمان یافته با تعدی جنسی روبرو می شوند، تأکید می کند: «بسیاری از کودکانی که به صورت مستمر مورد سوء استفاده جنسی قرار می گیرند، در بزرگسالی خود عامل سوء استفاده جنسی از کودکان می شوند. و ممکن است این چرخه تا چند نسل ادامه پیدا کند.

دکتر «عباس محمدی اصل»، جامعه شناس که سوء استفاده جنسی از کودکان را تحت مقوله کلی تر سوء رفتار با کودکان معرفی می کند، معتقد است: «سوء استفاده جنسی از کودکان خسارتها و هزینه هایی بر قربانیان خود تحمیل می کند که معمولاً به دلیل ترس و خجالت و آبروریزی آن را پیگیری نمی کنند.»

به اعتقاد دکتر محمدی اصل، کودکان قربانی سوء استفاده جنسی حمایتهای قانونی و مدنی را نمی شناسند. بنابراین پیامدهای این سوء استفاده را پیگیری نمی کنند و این امر تبدیل به بحران روحی در آنها می شود.این امکان نیز وجود دارد که آنان در بزرگسالی به فکر انتقام از دیگران و جامعه بیفتند.

 دکتر علیایی زند به وجود ضعف قوانین در برخورد با مسأله آزار جنسی کودکان بویژه زمانی که با چنین معضلی در خانواده مواجه هستیم، اشاره می کند و می افزاید: «قوانین ما با والدین خاطی بویژه پدرانی که اغلب خود، بچه ها را به این سمت و سو سوق می دهند، بسیار اندک و معضل آفرین است. دکتر محمدی اصل نیاز به قوانینی که حقوق کودکان را با نگاه تبعیض آمیز مثبت با توجه به ویژگی های این دوران مورد تأکید قرار دهد، متذکر می شود و تأکید می کند: «سوء استفاده جنسی از کودک را نباید با سوءاستفاده جنسی از بزرگسالان در یک مقوله قرار دهیم، چرا که کودک قوانین را نمی شناسد و تحت سلطه و به اصطلاح حمایت والدین است.»

دکتر محمدی اصل، فقر، کم سوادی، سرخوردگی دوران کودکی، فشارهای اجتماعی، نبود فرصتها و امکانات، عقده های فردی و گاهی در هم ریختگی نظام اجتماعی را در ایجاد پدیده هایی مانند سوء استفاده جنسی مؤثر می داند. به اعتقاد دکتر علیایی زند، فقر، مهاجرت، اختلالات روانی، قبح شکنی، تحریک زودرس کودکان و زندگی در مناطق آسیب خیز شهرهای بزرگ، زمینه های ارتکاب به سوء استفاده جنسی را فراهم می کند.