پيستوريوس که از هر دو پا معلول است، مدال طلاي دوي ۲۰۰ متر و مدال برنز دوي ۱۰۰ متر پارالمپيک آتن در گروه معلولان از يک پا را به دست آورده است و بارها رکوردهاي جهاني دوهاي ۱۰۰ متر، ۲۰۰ متر و ۴۰۰ متر پارالمپيک را شکست.

هر دو پاي او از زانو به پايين، نازک ني (استخوان نازک ميان مفصل زانو و پاشنه پا) نداشتند. اسکار در کودکي به پدرش گفته بود، روزي در سوپر ۱۴ (ليگ حرفه اي راگبي در زلاند نو، استراليا و آفريقاي جنوبي) شرکت خواهد کرد. او با پاهاي مصنوعي علاوه بر راگبي، در مسابقات واترپلو و تنيس آموزشگاه هاي آفريقاي جنوبي هم شرکت کرد. پيستوريوس از بوئرهاي آفريقاي جنوبي است و يک چهارم از طرف مادربزرگش ايتاليايي است. هم اکنون دانشجوي رشته علوم ورزشي و مديريت بازرگاني در دانشگاه پرتورياست و يک برادر بزرگ​تر به نام «کارل» و يک خواهر کوچک​تر به نام «اِمي» دارد.

بدون مادرم به جايي نمي رسيدم

تنها دونده بدون پاي جهان در روز ۲۲ نوامبر سال ۱۹۸۶ ميلادي در بخش سندتون شهر ژوهانسبورگ در آفريقاي جنوبي به دنيا آمد. ۱۱ ماهه بود که هِنکه و شِيلا پدر و مادرش تصميم هراس آور و شجاعانه خود را عملي کردند و در يک عمل جراحي پاهاي اسکار از زانو به پايين قطع شد و او راه رفتن با پاي مصنوعي را آموخت. البته اسکار کوچک تر از آن بود که بتواند اين خاطره تلخ را به ياد داشته باشد يا حتي لذت قدم برداشتن با دو پا را به خاطر بياورد.

به هر حال او با اين شرايط ويژه به مدرسه رفت و از همان ابتدا نشان داد نمي خواهد با قطع عضو خاصي که دارد، گوشه اي بنشيند.در مدرسه ۱۱ ساله بود که راگبي بازي مي کرد و با تيغه هايي مصنوعي که به جاي پا برايش طراحي شده بود، مي دويد. پس از آن، در رشته هايي مانند واترپلو يا تنيس هم شرکت مي کرد و عضو تيم منتخب مدرسه بود. او حتي در اين رشته ها به عضويت تيم استاني نيز درآمد. پس از آن به عضويت باشگاه کشتي المپيک درآمد. اسکار پس از يک آسيب ديدگي جدي از ناحيه زانو حين راگبي، از سال ۲۰۰۴ به صورت جدي و حرفه اي دويدن را آغاز کرد.

پيستوريوس درحالي از ورزش جدا نمي شد که در کودکي پدرش و در ۱۵ سالگي مادرش را ازدست داده بود. زمان از دست دادن مادرش بود که روي بازويش تاريخ تولد و وفات مادرش را خالکوبي کرد.

اسکار خاطره هاي شيريني از مادرش دارد: «مادرم تنها کسي بود که باعث رشد من شد. من بدون او به جايي نمي رسيدم. او ۳ سال پيش از اينکه دويدن را شروع کنم از دنيا رفت. مادرم ۳ هفته پيش از مرگش، نامه اي برايم نوشت و به من گفت، به پاهايت نگاه کن که امروز با سرعت مي دوند. به تمرين ها و تلاشت ادامه بده، اما به خودت زياد فشار نياور. او زن عاقلي بود و درس نوع دوستي و محبت را به من آموخت. با وجود اين سختي ها اکنون دويدن بخشي از زندگي من است که زندگي را برايم آسان تر کرده است.»

يک گام تا المپيک

در عين نقص عضوداشتن ورزش جزئي از زندگي پيستوريوس بوده است؛ اما نخستين رقابت مهم ورزشي اسکار در سال ۲۰۰۴ بود، وقتي که براي نخستين بار در بازي هاي پارالمپيک آتن شرکت کرد. او در ۱۰۰ متر، سوم شد اما کسب عنوان قهرماني در ۲۰۰ متر اين شکست را جبران کرد. او با ۲۱ ثانيه و ۹۷ صدم ثانيه حتي رکورد اين ماده را هم شکست.

پيستوريوس در سال ۲۰۰۵ براي نخستين بار در رقابت هاي دوندگان سالم، در آفريقاي جنوبي دويد و پس از آن در رقابت هاي جهاني دوندگان معمول عنوان هاي قهرماني ۱۰۰ و ۲۰۰ متر را کسب کرد. البته اين افتخارها را به شکستن رکورد جهاني اضافه کنيد. اين روند در سال ۲۰۰۷ هم ادامه پيدا کرد و سال ۲۰۰۷ سال ويژه اي براي او بود.

۲ سال پيش از سوي اتحاديه بين المللي فدراسيون هاي دووميداني (IAAF) از پيستوريوس دعوت شده بود تا در رقابت هاي جهاني هلسينکي در سال ۲۰۰۵ شرکت کند؛ اما او براي نخستين بار در سال ۲۰۰۷ در رقابت هاي ليگ طلايي دووميداني در رم با دوندگان سالم دويد. او در گروه خودش با زمان ۴۶ ثانيه و ۹۰ صدم ثانيه دوم شد. اسکار خودش را با اين مسابقه گرم کرد تا بتواند در رقابت هاي بين المللي «نورويج يونيون» انگلستان شرکت کند. اما در آن رقابت بسيار مهم که «جرمي وارينر» قهرمان جهان و المپيک در آن اول شد، اسکار چندان موفق نبود و با زمان ۴۷ ثانيه و ۶۵صدم ثانيه در گروه ۸ نفره خود، هفتم شد.

هدف اصلي پيستوريوس در سال ۲۰۰۷ اين بود که بتواند جواز حضور در بازي هاي المپيک پکن را کسب کند، نه بازي هاي پارالمپيک پکن. زيرا مي خواست همراه با افراد سالم در المپيک بدود، هدفي که براي رسيدن به آن مشکلات فراواني وجود داشت. سرعت و توانايي بالايي که او در سال ۲۰۰۷ از خود نشان داد، موج جديدي را در دووميداني دنيا به وجود آورد. موفقيت هاي شگفت آور او و رقابتش با افراد سالم دهان به دهان مي گشت و او به سرعت از جمله معروف ترين ورزشکاران دنيا شد. اين شرايط تا جايي ادامه پيدا کرد که اتحاديه بين المللي فدراسيون هاي دووميداني را بر آن داشت تا مجوز حضور و رقابت او در کنار افراد سالم را لغو کند.

با اينکه اين مجوز جديد براي پيستوريوس موفقيت آميز بود، اما هنوز يک مشکل ديگر براي حضور او در بازي هاي المپيک باقي مانده بود. اسکار ۴۰۰متر را که رشته تخصصي اش بود، در زمان ۴۵ ثانيه و ۹۵ صدم ثانيه مي دويد تا به سهميه گروه B المپيک دست پيدا کند. البته او براي کسب سهميه A المپيک بايد به زمان ۴۵ ثانيه و ۵۵ صدم ثانيه مي رسيد. البته يک شانس ديگر هم داشت که به عنوان عضو تيم ۴ در ۴۰۰ متر آفريقاي جنوبي در پکن بدود. اما، اين همه شانس چندان زيادي براي او نداشت.

نخستين تلاش اسکار براي کسب سهميه المپيک در روز دوم ژوئن سال ۲۰۰۸ نااميدکننده بود. او در ميلان با زمان ۴۷ ثانيه و ۷۸ صدم ثانيه چهارم شد. اسکار ۹ روز بعد در رقابت بسيار معتبر شهر رم دويد و به زمان ۴۶ ثانيه و ۶۲ صدم ثانيه رسيد. رکوردي که هنوز با سهميه B المپيک فاصله زيادي داشت. ۴ روز پس از اين مسابقه هم فهميد که کميته المپيک آفريقاي جنوبي تيم ۴ در ۴۰۰ متر اين کشور را انتخاب کرده و به دليل حفظ سلامت پيستوريوس از دعوت او در اين تيم صرف نظر کرده اند. او باز هم از پا ننشست و در رقابت هاي بين المللي بلژيک دويد و به زمان ۴۶ ثانيه و ۲۵ صدم ثانيه رسيد. او هنوز با کسب سهميه المپيک فاصله داشت.

IAAF پس از يک دوره آزمايش ويژه در پايان سال ۲۰۰۷ روي پيستوريوس اعلام کرد، تيغه هاي فلزي زير زانوي او که به جاي پا عمل مي کند، حالت فنري و ارتجاعي داشته و باعث غيرطبيعي بودن دويدن او مي شود. بنابر اين تصميم بحث برانگيزاسکار نمي توانست در رقابت هاي المپيک پکن شرکت کند و يکباره همه آرزوهايش نقش برآب شده بود. او براي حضور در پکن اين بار نبايد در زمين ورزش تلاش مي کرد، زيرا جبهه جنگ جديدي براي اين دونده قطع عضو آفريقاي جنوبي ايجاد شده بود. او در مقابل اين تصميم ساکت ننشست و شکايتش را در مورد اعلاميه جديد اتحاديه بين المللي فدراسيون هاي دووميداني، به دادگاه عالي ورزش (CAS) برد. اين دادگاه نيز در روز شانزدهم ماه مي سال ۲۰۰۸، شکايت پيستوريوس را وارد دانسته و به او اجازه داد تا با ورزشکاران سالم رقابت کند. راهي سخت و طولاني طي شد، اما اسکار اينک مجاز به رقابت با ورزشکاران سالم شده بود.

اين دونده باز هم براي آخرين شانس طي درخواستي از IAAF تقاضا کرد تا يک سهميه به عنوان «وايلد» کارت در اختيارش قرار دهند تا به عنوان نخستين انسان قطع عضو در بازي هاي المپيک شرکت کند. اما IAAF با اين درخواست او موافقت نکرد تا باز هم در بازي هاي پارالمپيک پکن شرکت کند. او در پکن ۲ مدال ۲۰۰ و ۴۰۰ متر معلولان را کسب کرد. اسکار با اين اميد پکن را ترک کرد که در بازي هاي المپيک لندن در کنار دوندگان سالم بدود. به طور حتم او نخستين انسان سالم کره زمين است که مي خواهد و به احتمال فراوان مي تواند در بازي هاي المپيک شرکت کند. اسکار پيستوريوس هم اکنون سمبل تلاش و مقاومت در ميان ورزشکاران معلول است.