دانشمندان در پژوهشي آسيب‌پذيري شناختي 103 جفت هم‌اتاقي دانشجوي سال اول کالج را بررسي کردند.
در اين مطالعه مشخص شد اشخاصي که داراي آسيب‌پذيري بالايي هستند، در معرض خطر افزايش‌يافته افسردگي قرار دارند.
تيم علمي حاضر همچنين پي برد که آسيب‌پذيري شناختي شرکت‌کنندگان تا حد زيادي تحت تاثير آسيب‌پذيري شناختي هم‌اتاقي‌هايشان بود.
در اين پژوهش تمامي هم‌اتاقي‌ها به صورت تصادفي انتخاب شدند و خود دانشجويان در انتخاب هم‌اتاقي‌هايشان نقشي نداشتند.
ظرف فقط سه ماه مسري‌بودن افکار منفي در ميان اين سوژه‌ها مشاهده شد.
همچنين مشخص شد افرادي که افزايش در آسيب‌پذيري شناختي را طي سه ماهه اول حضور در دانشگاه تجربه کردند، در مقايسه با افرادي که چنين افزايشي را نشان ندادند، تقريباً دو برابر سطح علائم افسردگي را طي شش ماه از خود بروز دادند.
اين تاثير به ويژه زماني که شرکت‌کنندگان تحت شرايط استرس‌زاي بالا بودند، مشهودتر بود.
پيش از اين پژوهش، تصور مي‌شد که آسيب‌پذيري شناختي هنگامي که شخص در ابتداي بزرگسالي است، زياد تغيير نمي‌کند.
با اين حال، يافته‌هاي جديد نشان مي‌دهد که طي مراحل گذار در زندگي (زماني که اشخاص به طور مداوم در معرض يک موقعيت اجتماعي جديد هستند) آسيب‌پذيري شناختي مي‌تواند تغيير کند.
آن‌ها همچنين پي بردند که عوامل ژنتيکي، محيطي و زيستي در سطح آسيب‌پذيري شناختي فرد نقش ايفا مي‌کنند.
جزئيات اين پژوهش در مجله Clinical Psychological Science انتشار يافت.