خواب یکی از نیازهای اساسی است و به اندازه‌ی خوردن غذا و نوشیدن آب و حتی تنفس، برای انسان اهمیت دارد. خوابیدن یکی از فرایندهای طبیعی بدن است. هنگام خواب برخی ارگان‌های اساسی مشغول فعالیت هستند و ترشح برخی از هورمون‌ها فعال می‌شود. خواب عمیق در شب و خواب کوتاه و سبک در ساعت‌‌های میانی روز، به افزایش کارایی بدن کمک بسزایی می‌کند. چنان‌چه بیش‌تر یا کم‌تر از حد معمول بخوابیم، شاهد تأثیرات منفی آن، روی بدن خواهیم بود.

پژوهشگران معتقدند که هر انسان سالمی روزانه بین 6 تا 8 ساعت به خواب نیاز دارد. این مقدار بین خواب شبانه و استراحت روزانه تقسیم می‌شود. اگر کم‌تر از 6 ساعت در شبانه‌روز بخوابیم، در طولانی‌مدت احساس کسالت و ضعف خواهیم داشت و ایمنی بدن در مقابل بروز بیماری‌ها کاهش خواهد یافت. خوابیدن بیش از 8 ساعت نیز باعث می‌شود در تمام مدت روز احساس خواب‌آلودگی و کسالت داشته باشیم. تنظیم ساعت خواب، جهت افزایش نشاط و شادابی بدن و نیز بهبود کارایی مغز اهمیت زیادی دارد.

ساعت خواب را هر فردی می‌تواند بنا به نیاز خود، آن طور که خودش می‌خواهد تنظیم کند و آن را به عادت تبدیل کند. مثلاً برخی از دانش‌آموزان درس خواندن در شب را به دلیل سکوت حاکم بر فضای خانه، بیش‌تر ترجیح می‌دهند؛ بنابراین ساعت خواب خود را طوری تنظیم می‌کنند که بتوانند شب‌ها بیش‌تر بیدار بمانند. یک ساعت خواب کم‌تر و حتی یک ساعت خواب بیش‌تر، می‌تواند به سرعت تأثیرات منفی خود را بر تمرکز، یادگیری و روحیه‌ی دانش‌آموز بگذارد. در مقابل، خواب به اندازه و کافی می‌تواند روحیه‌ی مثبت و سرشار از انرژی به فرد بدهد.

این باور در میان دانش‌‌آموزان رایج است که برای موفقیت باید ساعت خواب بسیار کم باشد؛ اما این باورِ بسیار غلطی است. شاید بعد از کم‌تر از 6 ساعت خواب، احساس خواب‌آلودگی نکنید، اما پس از گذشت چند ساعت، خواب مجدداً به سراغ شما خواهد آمد؛ بنابراین در شبانه‌روز کم‌تر از 6 ساعت خواب به هیچ وجه توصیه نمی‌شود. بهتر است به جای به هم ریختن ساعت خواب، برای بالا بردن ساعت‌های مطالعه، از ساعت‌های استراحت بیش از حد و ساعت مشاهده‌ی تلویزیون و برنامه‌های غیر ضروری فوق برنامه بکاهید. خواب بیش از 8 ساعت و کم‌تر از 6 ساعت، در طولانی‌مدت بدن فرد را مستعد ابتلا به بیماری‌هایی چون دیابت می‌‌کند؛ بنابراین با نوشتن ساعت مطالعه‌ی روزانه، آن را بین 6 تا 8 ساعت تنظیم کنید.