اوتيسم  ( ( Autismنوعي اختلال رشدي است كه با رفتارهاي ارتباطي ، كلامي غير طبيعي مشخص مي شود . علائم اين اختلال در سال هاي اول عمر بروز مي كندو علت اصلي آن ناشناخته است. اين اختلال در پسران شايع تر از دختران است. وضعيت اقتصادي ، اجتماعي ، سبك زندگي و سطح تحصيلات والدين نقشي در بروز اوتيسم ندارد. اين اختلال بر رشد طبيعي مغز در حيطه تعاملات اجتماعي و مهارت هاي ارتباطي تأثير مي گذارد. كودكان و بزرگسالان مبتلا به اوتيسم در ارتباطات كلامي و غير كلامي ، تعاملات اجتماعي و فعاليت هاي مربوط به بازي، مشكل دارند. اين اختلال ارتباط با ديگران و دنياي خارج را براي آنان دشوار مي سازد . در بعضي موارد رفتارهاي خود آزارانه و پرخاشگري  نيز ديده مي شود. در اين افراد حركات تكراري ( دست زدن ، پريدن ) پاسخ هاي غير معمول به افراد ، دلبستگي به اشيا و يا مقاومت در مقابل تغيير نيز ديده مي شود و ممكن است در حواس پنجگانه ( بينايي ، شنوايي ، لامسه ، بويايي و چشايي )  نيز حساسيت هاي غير معمول نشان دهند. هسته مركزي اختلال در اوتيسم ، اختلال در ارتباط است.
50 % از كودكان اوتيستيك قادر نيستند از زبان به عنوان وسيله اصلي برقراري ارتباط با سايرين استفاده نمايند. عدم به كار بردن ضمير "من"  از ويژگي هاي كلامي اين كودكان است. از مسائل ديگر تكلمي، تكرار كلمات و جملات اطرافيان است.
انواع اختلالات نافذ رشد چيست؟
چندين اختلال در زير گروه اختلالات نافذ رشد وجود دارد. در اختلالات نافذ رشد آسيب شديد در چندين حوزه رشدي وجود دارد. افرادي كه در طبقه بندي اختلالات نافذ رشد قرار مي گيرند در برقراري ارتباط اجتماعي دچار مشكل هستند ولي شدت آن متفاوت است.
نكات عمده اي كه تفاوت ميان اختلالات را بيان مي كنند عبارت اند از :
اختلال اوتيستيك
: ارتباط ، تعامل اجتماعي و بازي تخيلي به طور مشخص آسيب ديده است. علائق ، فعاليت ها و رفتارهاي تكراري ديده مي شود . اختلال در سه سال اول زندگي شروع مي شود.اختلال آسپرگر : با آسيب در تعاملات اجتماعي و وجود فعاليت ها و علائق محدود مشخص مي گردد . علائم باليني كلي كه نشان دهنده تأخير در زبان باشد وجود ندارد يعني در حقيقت مبتلايان مشكلات تكلمي كمتري دارند. هوش طبيعي و يا بالاتر از طبيعي است.
اختلال رت
: اختلال پيش رونده اي است كه فقط در دختران ديده مي شود. ابتدا مراحل رشد طبيعي است ولي بعد مهارت هاي به دست آمده قبلي و استفاده هدف دار از دست ها را از دست مي دهند و به جاي آن حركات تكرار شونده دست ايجاد مي شود كه بين سنين1-4 سالگي شروع مي شود.اختلال فرو پاشنده دوران كودكي : رشد حداقل در دو سال اول زندگي طبيعي است . از دست دادن جدي مهارت هايي كه قبلاً داشته است مشاهده مي شود.
اختلال نافذ رشد غير اختصاصي
: به تنهايي علائم مشخص هيچيك از اختلالات بالا را ندارد و نمي توان آنرا جزو يكي از طبقه بندي هاي فوق الذكر جاي داد.
علت اوتيسم چيست؟
اوتيسم يك ناتواني طولاني مدت است كه منجر به اختلال عملكرد عصبي – رواني در فرد مي شود. گر چه به نظر مي رسد كه اوتيسم عارضه نادري است اما اطلاعات اخير گوياي آن است كه شيوع اوتيسم حتي تا20 مورد در هر10000 تولد زنده مي رسد. اوتيسم در پسران3 - 4 برابر بيشتر از دختران ديده مي شود. اگر چه علت اصلي آن كاملاً شناخته شده نيست، اما در سال هاي اخير تحقيقات و مطالعات بسياري در اين زمينه صورت گرفته است.تحقيقات تأكيد زيادي بر منشاء زيست شناختي و عصب شناختي در مغز دارد . در بسياري از خانواده ها سابقه اوتيسم و يا اختلالات مربوط به آن وجود داشته است كه ريشه ژنتيك را مطرح مي كند اگر چه تا به حال ژن خاصي كه مربوط به اوتيسم باشد شناخته نشده است .  پژوهشگران در مورد نقش ژنتيك در علت شناسي اوتيسم اختلاف نظر دارند و عده اي از آنها تركيب چندين ژن را به عنوان علت اختلال مطرح مي كنند . چندين نظريه درباره اوتيسم مطرح شده كه هيچيك به طور دقيق اثبات نشده است.
اوتيسم يك بيماري رواني نيست؛كودكان مبتلا به اوتيسم كودكان سركشي نيستند كه خود رفتارهايشان را انتخاب كرده باشند. اوتيسم به دليل داشتن والدين بد ايجاد نمي گردد، به علاوه هيچ عامل روان شناختي خاصي در خصوص تأخير رشد كودك شناخته نشده است.
علائم اوتيسم چيست ؟
افراد مبتلا به اوتيسم معمولاً حداقل نصف علائمي را كه در زير عنوان شده است نشان مي دهند . اين نشانه ها از خفيف تا شديد متغير هستند . در موقعيت هاي كاملاً متفاوت،  رفتارهايي كه با سن كودك تطابق ندارد مشاهده مي گردد.                                                                                                                                                           •       اصرار به يكساني داشته و در مقابل تغيير مقاوم هستند.
•       مشكلات شديد تكلمي دارند.
•       در بيان نيازها مشكل دارند و از اشارات و حركات به جاي كلمات استفاده مي كنند.
•       اغلب از ضماير استفاده معكوس مي كنند ، به جاي استفاده از " من"  از " تو" استفاده مي كنند .
•       كلمات و يا جملات ديگران را تكرار مي كنند.
•       خنده و گريه بي دليل دارند و يا بدون علت مشخص نگران و مضطرب مي شوند.
•       قشقرق به پا مي كنند و به دلايلي كه براي ديگران آشكار نيست شديداً پريشان مي شوند.
•       قادر نيستند با ديگران رابطه برقرار كنند.
•       دوست ندارند در آغوش گرفته شوند و يا ديگران را در بغل گيرند.
•       تماس چشمي ندارند يا تماس چشمي آنها اندك است.
•       به روش آموزش معمول پاسخ نمي دهند.
•       با اسباب بازي، درست بازي نمي كنند.
•       چرخيدن و تاب خوردن را خيلي دوست دارند.
•       احساس درد كمتر يا بيشتر از حد دارند.
•       از خطرات نمي ترسند.
•       پر تحرك يا كم تحرك هستند.
•       به صحبت ها و يا صداها پاسخ نمي دهند به طوري كه به نظر مي آيد ناشنوا هستند اگر چه حس شنوايي سالم است.
•       70 % كودكان مبتلا به اوتيسم، ناتواني هوشي دارند.
باورهاي غلط درباره اوتيسم:
-1 كودكان مبتلا به اوتيسم هرگز ارتباط چشمي برقرار نمي كنند.
-2 كودكان اوتيستيك نبوغ دارند.
-3 كودكان مبتلا به اوتيسم صحبت نمي كنند.
-4 كودكان اوتيستيك قادر به نشان دادن محبت خود نيستند.
باورهاي ديگر :
-1 منظور از پيشرفت اين كودكان يعني اين كه كاملاً شفا يابند.
-2 كودكان مبتلا به اوتيسم نمي توانند به ديگران لبخند بزنند.
-3 كودكان اوتيستيك تماس بدني محبت آميز برقرار نمي كنند.
ما مي دانيم كه اين كودكان تحريكات حسي را به گونه اي متفاوت درك مي كنند كه موجب اشكال در ابراز محبت و برقراري ارتباط عاطفي در آنها مي گردد. اما به هر حال اين كودكان مي توانند محبت كنند. در صورتي كه اين كودكان را باور كنيم قادر به داد و ستد عاطفي با آنها هستيم.
سخني با والدين گرامي
مهم ترين اصل در بهداشت رواني خانواده ، پذيرش استعدادها ، تفاوت هاي فردي و در نهايت معلوليت
فرزند است. با توكل به خداوند بزرگ با در نظر گرفتن توانايي هاي فرزند خود و با دلگرمي هر چه بيشتر در كنار آموزگاران با همراهي همه افراد خانواده ،  نقايص كودك خود از قبيل مشكلات حسي ، جسمي ، حركتي و ذهني را بشناسيم و با قرار گرفتن كودك در جايگاه مناسب موافقت نماييم تا شاهد پيشرفت هرچه بيشتر او باشيم.
اختلال بينايي
اختلال بينايي همان كاهش توانايي ديدن است. اصطلاح هاي نيمه بينا ، كم بينا ، نابينا براي توصيف ميزان اختلال هاي بينايي به كار مي روند.
نيمه بينا : كاملاً مشخص است.
كم بينا : اشخاصي كه حتي با اصلاح چشم با وسايل كمكي نيز با مشكل مواجه هستند. نابينايان مي توانند از باقي مانده بينايي خود استفاده نمايند. فقط20% آنان نابيناي مطلق هستند .
نابيناي آموزشي : فردي است كه قادر به استفاده از بينايي نيست و بر حواسي مانند شنوايي و لامسه تكيه مي كند و بايد از آموزش خاص هماهنگ با استفاده از حواس ديگر براي يادگيري استفاده كند.
اختلال شنوايي
به فردي ناشنوا اطلاق مي شود كه حس شنوايي او براي هدف هاي معمولي زندگي مفيد و قابل استفاده نباشد.
 اختلال شنوايي به :
* خفيف   (40-25 دسي بل )
* متوسط (55-41 دسي بل )
* نيمه شديد (70-56 دسي بل )
* شديد   (90-71 دسي بل )
* عميق  (91 دسي بل )
تقسيم بندي شده است.
روش هاي آموزش در اين اختلال :
* گفتار خواني يا همان لب خواني
* ارتباط شفاهي با استفاده از باقيمانده شنوايي و بصري
* و ارتباط كلامي
مي باشد.
همه افراد دچار آسيب شنوايي بايد حتماً از سمعك  استفاده كامل نمايند.
صرع
فردي به صرع دچار مي شود كه در برخي از سلول هاي مغزي او ، مقدار انرژي الكتريكي به صورتي غير طبيعي تخليه مي شود. در چنين حالتي انرژي تخليه شده به سلول هاي مجاور گسترش مي يابد؛ در نتيجه حالاتي نظير بي هوشي ، حركات غير ارادي يا پديده هاي حسي غير طبيعي به فرد دست مي دهد.
كودكان بيش فعال ، پرتحرك
كودك بيش فعال ، كودكي با فعاليت زياد و اختلال توجه است . او دچار رفتار و كردار ناگهاني ، حواس پرتي ، اختلال يادگيري ، عدم تمركز حواس فكري ، بيقراري شديد حركتي و تحريك پذيري شديد ، عدم ثبات هيجاني ،كم خوابي، منفي گرايي شديد، تخريب رفتار ضد اجتماعي و تغييرات خلقي فراوان مي باشد و مانع سكوت و تمركز در كلاس مي شود. در حالت هاي شديدتر ، كودك دچار اختلال رفتاري پيشرفته مي باشد كه بايد به روان پزشك مراجعه شود و كودك  پس از مصرف دارو از آموزش بهره گيرد.
فلج مغزي
فلج مغزي عارضه اي است كه در اثر آسيب بخش كوچكي از مغز به وجود مي آيد كه اين بخش وظيفه كنترل حركات را بر عهده دارد و در نتيجه ي آسيب ، اختلال هايي در كنترل ماهيچه هاي بدن پديد مي آيد.