زن و شوهري كه پايه و اساس زندگي شان مهر و محبت است، حق دارند از هم متوقع باشند. در پي توقع نيز رنجش يا اختلاف به وجود مي آيد. بنابراين زوج ها نبايد از اختلاف بترسند و بايستي آن را طبيعي و گريبان گير هر زندگي مشترك محسوب كنند. البته آن را دست كم هم نبايد بگيرند و لازم است سعي كنند تا هرچه زودتر رفع شود. چگونه؟ پيش از هر چيز، گفتگو يا مذاكره در اين زمينه راه گشاست. اما از بسياري شنيده‌ايم كه از گفتگو نتيجه عكس گرفته اند و به جاي اين كه مشكلشان حل شود، اختلاف بيشتري پيدا كرده‌اند؛ چرا؟! چون راه گفتگو را درست نرفته اند يا نمي دانند.
كسي كه قادر نيست خوب مذاكره كند، با يكي از دو مشكل مهم زير يا هر دو مواجه است:
1. از مهارت هاي كلامي برخوردار نيست؛ يعني نمي داند حين مذاكره چه بگويد يا چه رفتاري داشته باشد كه گفتگو به نتيجه مثبت برسد. اگر بينديشيم كه بهتر است چه بگوييم و چه نگوييم، نيمي از مشكل حل است؛ زيرا به مهارت كلامي دست يافته ايم. حال مي ماند عملي كردن اين روش كه خود هنري است.
2. دومين عامل شكست مذاكرات، خشم و عصبانيت يك يا هر دو طرف است؛ يعني فرد از مشكل پيش آمده آن قدر عصباني شده كه نمي تواند خشم خود را مهار كند و حين مذاكره آن را ابراز مي كند. در نتيجه طرف مقابل هم كه در حد خود خشمگين است، مقابله به مثل مي كند و خداي ناكرده كار به جاهاي باريك مي كشد. بعضي ها چه زن، چه مرد متأسفانه از واقعيت فرار مي كنند و گله گذاري نيز يكي از همين واقعيت هاست كه از آن مي گريزند (منظور گله گذاري از نوع خوب). اگر شما اكنون مشكل، رنجش يا اختلافي را حل نكنيد، روي هم تلنبار مي شود و واي از آن روز كه فرد به حالت انفجار برسد! وقتي شما پر از تنش، خشم يا نفرت هستيد، پس از صحبت تخليه مي شويد. تخليه شدن باعث آرامش فرد مي شود و او ديگر كينه توزانه برخورد نمي كند. همچنين نمي خواهد عالم و آدم حق را به او بدهند و جانبش را بگيرند.
توجه داشته باشيد كه مذاكره كردن پيشنهاد يا راه‌حل تازه اي نيست. تا آدم روي زمين بوده، هر جنگي پشت ميز مذاكره حل شده است. به علاوه، ما دائم در حال مذاكره هستيم؛ با راننده تاكسي؛ با فروشندگان و...؛ پس چيز نوظهوري نيست. منتهي هنگام مذاكره با ديگران جبر محيط و شرايط و حجب و حيا باعث مي شود تند نرويد، جانب احتياط را نگه داريد و از آداب و سنن جامعه پيروي كنيد.
اما متأسفانه وقتي پاي مذاكره با همسر به ميان مي آيد، اغلب تمام دانسته ها و قوانين و آداب ناديده گرفته مي شود؛ چرا؟ چون آن حجب و حياها ديگر در كار نيست؛
گله گذاري خوب فقط با به كار بستن مهارت هاي كلامي قابل اجراست:
1- با زيباترين و بهترين عبارت ها همسرتان را مخاطب قرار دهيد.اين كار روح او را از شادماني لبريز مي كند. متأسفانه ما عادت داريم به هر كه نزديك تر شويم، بيشتر حرمتش را بشكنيم. پس با همسرمان با همان احترامي حرف بزنيم كه با فرد بيگانه يا آشنايي صحبت مي كنيم؛ زيرا احترام، احترام مي آورد و فرد هر چه به ما نزديك تر باشد، به اين احترام بيشتر نياز دارد تا ركود و سردي بر رابطه مان سايه نيفكند.
2- هنگام صحبت مراقب باشيد غرور همسر را جريحه دار نكنيد. اين گونه زخم ها خيلي عميق اند و عامل بسياري از اختلاف‌ها و درگيري‌هاي بعدي مي شوند. حتي اگر جلسه مذاكره به ظاهر ختم به خير شود.
3- در گفتار و كردارتان صادق باشيد؛صداقت واقعيتي است ملموس كه همگان به راحتي متوجه آن مي شوند. فريب، دورويي و رياكاري نتيجه سوء دارد و از عوامل مهم شكست مذاكرات است.
4- هنگام گفتگو جانب منطق و انصاف را نگه داريد. براي اين كار هم لازم است خود را جاي طرف مقابل بگذاريم. در اين صورت شرايط و حال او را درك مي كنيم و از ميزان رنجش ما كاسته مي شود؛ زيرا درمي يابيم او در آن لحظه كاري غير از اين نمي توانسته بكند.
5- سهم خود را در مشكل پيش آمده ببينيد و صادقانه به آن اعتراف كنيد. آدم عاقل كسي است كه اشتباه خود را متوجه شود و شهامت بيان آن را داشته باشد. به اين ترتيب طرف مقابل نيز وادار به فكر كردن مي شود تا سهم خود را در آن مشكل ببيند؛ يا حتي بينديشد كه آنچه رخ داده سوءتفاهم بوده است. به ويژه اگر يك بار بگوييد «مرا ببخش» يا «عذر مي خواهم، اشتباه از من بود»، كافي است كه طرف اگر سوار خر شيطان هم باشد، پايين بيايد و دريچه قلبش را به روي شما باز كند.
6- لحنمان هنگام گفتگو بايد مهربانانه باشد.وقتي لحن خصومت آميز داريم يا مي خواهيم طرف را محاكمه كنيم و يا سرجايش بنشانيم، به يقين مذاكره را به شكست خواهيم كشاند. بايد به طرف ثابت كنيم كه قصد ما مچ گيري نيست يا به اصطلاح نمي خواهيم او را خيط كنيم. چنين لحني ما را به هدف اصلي مان مي رساند؛ چنان كه گفته مي شود «محبت غيرممكن را ممكن مي سازد».
7- در حين مذاكره از زخم زبان، گوشه و كنايه، تحقير، تمسخر و تخطئه بپرهيزيد. تهديد نكنيد و خط و نشان نكشيد. اين رفتارهاي منفي گفتگو را مسموم مي كند.
8- از مقايسه همسر با ديگران بپرهيزيد. بر كارهاي خوب او انگشت بگذاريد و تأكيد كنيد كه اين اختلاف ها ناشي از اختلاف سليقه است و به راحتي حل مي شود. او را همان طور كه هست بپذيريد تا اعتماد به نفس پيدا كند و راغب شود كه در خودش دگرگوني به وجود آورد.
9- از لجاجت و يكدندگي بپرهيزيد. اگر نتوانستيد به نتيجه مطلوب برسيد، ادامه مذاكره را به جلسه بعد موكول كنيد و هرگز نخواهيد در همان لحظه از طرف مقابل اعتراف بگيريد كه مقصر است. اين رفتار هم خطاست و هم نشانه عاري بودن ما از ظرفيت؛ همواره به ياد داشته باشيم براي رسيدن به هر هدف راه هاي متعدد وجود دارد و لازم نيست حتماً چيزي به همان زبان و با همان كلمه‌هايي كه ما مي خواهيم بيان شود. يكدندگي و لجاجت شرط عقل نيست.
10- هنگام مذاكره به بيش از يك يا دو مسئله نپردازيد و در آن واحد، صد مشكل از ديروز تا فردا را مطرح نكنيد.وقتي موضوع يا مشكلي را حل كرديد و بر سر آن به توافق رسيديد، به مسئله بعدي بپردازيد.
11- اگر مذاكره‌تان ختم به خير شد، جشن كوچكي بگيريد و از اين كه يك بار ديگر در كنار هم هستيد و تفاهم داريد لذت ببريد.
نظرات 0
شما هم میتوانید در این مورد نظر دهید