تازگيها احساس مي کنم که خيلي زودرنج و بدخلق شده ام. با کوچکترين رفتاري از طرف ديگران عصباني مي شوم. خودم نيز مي دانم رفتارم اشتباه است و به همين دليل چند ساعت بعد احساس بدي دارم.
شما هنگام عصبانيت چگونه خود را آرام مي کنيد؟
عصبانيت احساسي مخرب است و آرامش فکري را از ما مي گيرد. عصبانيت با احساس پريشاني ما را رها ميسازد و اغلب افسردگي و پشيماني از خود به جا مي گذارد.
در مواقع عصبانيت، احساس دستپاچگي به ما دست مي دهد و به نظر مي رسد قدرت متوقف ساختن آن از ما سلب شده است.
1-  نکته اول اين که، ما احساس مي کنيم عصبانيت چيز بدي است. اگر ما واقع بينانه در پي کنترل آن باشيم، اين امر غيرممکن نخواهد بود. اگر احساس کنيم عصبانيت چيز خوبي است(موضوعي توجيه پذير)، امري عادي به نظر خواهد آمد. "سري چينموي" درباره آثار مضر عصبانيت مي نويسد: "عصبانيت مانع بزرگي است. آثار پس از عصبانيت عبارت است از ياس و افسردگي. ما بايد عصبانيت را شبيه سارقي فرض کنيم که ماهيت و طبيعت آن دزدي است. عشق و محبتي که درون ماست مانند گنجينهاي گرانبهاست. اگر اجازه دهيم که اين سارق(عصبانيت) به درون ما نفوذ کند، به سرعت گنجينه مان را به سرقت خواهد برد."
2- ما بايد اين احساس را داشته باشيم که عصبانيت بخش ذاتي از خود ما نيست، بلکه چيزي است در اطراف ما که اجازه ورود آن را به درون مان مي دهيم. اگر ما براي لحظه اي به عقب برگرديم، مي توانيم مشاهده کنيم که عصبانيت بخشي از طبيعت و هويت ما نيست.
3- اين نکته مهم است که به ياد آوريم زماني که عصباني مي شويم، به آن چه خواهان آن هستيم، دست نمي يابيم. اگر از دست شخصي عصباني شويم، حتي اگر اين عصبانيت توجيه پذير باشد، شخص طرف مقابل به احتمال قوي واکنش دفاعي از خود نشان مي دهد. اما ممکن است با مهرباني پاسخ دهد و سپس وضعيت به حالت عادي برگردد. براي مثال، اگر در خريد از يک مغازه به طرز نادرستي، عصباني نشويم و نظرمان را به روش مودبانه و قابل قبولي بيان کنيم، در آن صورت مغازه دار وادار مي شود پاسخ منطقي به ما بدهد. اگر ما بهطرز خيلي عصبي به مسايل واکنش نشان دهيم، در اين صورت اغلب مردم مايل نخواهند بود با چنين شرايطي، درست برخورد کنند. آنان احتمالا به دنبال واکنشهاي محبت آميز هستند. عصبانيت شبيه مانعي ميان خودمان و شخص ديگر است.

4- اگر ما احساس کنيم که عصباني خواهيم شد، اولين چيزي که بايد انجام دهيم، اين است که سريع واکنش نشان ندهيم. کلمات قدرت فوق العاده اي دارند. اگر ما با عصبانيت صحبت کنيم، بعدها پشيمان خواهيم شد. در اين هنگام بهتر است سعي کنيم آرام نفس بکشيم. وقتي عصباني هستيد، پيش از صحبت کردن تا 10 بشماريد و اگر خيلي عصباني هستيد، تا 100 بشماريد. اين روش عاقلانه اي است، زيرا اغلب تا آن زمان(اگر تا 100 بشماريم) عصبانيت فروکش کرده است و ما قادر خواهيم بود شرايط را روشن تر ببينيم. به آرامي نفس کشيدن تاثير قوي بر افکارمان دارد. ذهن ما را آرام ميکند و بدين وسيله هيجان مان کاهش مي يابد.
5- نکته آخر اين که بايد سعي کنيم، آرامش دروني مان را استمرار بخشيم. اگر ما تمرکز و يا تمرينات تنفسي داشته باشيم، مي توانيم آرامش را بر بدن خويش حاکم سازيم. از طريق تمرکز مي توانيم ياد بگيريم روي افکار و ذهنمان کنترل داشته باشيم و دريابيم که ماهيت دروني مان به دنبال آرامش است.
افکار عصباني، مانند موجهاي دريا هستند. آن ها زودگذرند و بخشي از شخصيت و هويت واقعيمان نيستند. پس اگر ما به آرامش دروني دست يابيم، قادر خواهيم بود از هيجاناتي مانند عصبانيت دور بمانيم.