بررسي هاي جديد روي افرادي که دائما نگران از دست دادن شغل شان هستند نشان داده اين افراد از نظر جسمي ضعيف تر و آسيب پذيرتر از سايرين هستند. جالبتر اين که علايم افسردگي در اين افراد بيشتر از کساني که واقعا کارشان را از دست داده اند، وجود دارد. پژوهشگران دانشگاه ميشيگان مطالعه اي بزرگ روي افرادي با مليت هاي مختلف انجام داده اند. در اين تحقيق بيش از 1700 فرد بالغ 25 سال به بالا از نظر سلامت جسمي و رواني و نيز در مورد احساس امنيت شغلي مورد سوال قرار گرفتند. در ابتدا اين افراد به دو گروه تقسيم شدند. گروه اول سوالات را يک بار در سال 1986 و سپس در سال 1989 جواب دادند. گروه دوم سوالات را در سالهاي 1995 تا 2005 جواب دادند. نتايج اين تحقيق نشان داد در هر دو گروه کساني که ترس از دست دادن شغلشان را دارند شديدا در معرض ابتلا به افسردگي هستند. جالب آن که افرادي که شغلشان را کاملا از دست دادند و پس از مصاحبه در جايي ديگر و در شغلي ديگر شروع به کار کردند از نظر رواني سالم تر بودند.
حتي در يکي از اين گروه ها کساني که نسبت به وضعيت شغلي خود احساس ناامني مي کردند، نسبت به افراد سيگاري يا مبتلا به فشارخون بالا بيشتر در معرض ابتلا به بيماريهاي مختلف هستند. دکتر سارا بورگارد، استاد يک مرکز تحقيقاتي در آمريکا ميگويد: "آثار سوء اشتغال ذهني دائم با ترس از دست دادن کار به مراتب بيشتر از خود بي کاري است."
وي مي گويد: "تحقيقات و مطالعات زيادي در مورد بيکاري صورت گرفته اما کمتر کسي به آثار مخرب نگراني از بي کاري پرداخته است، حال آن که با توجه به شيوه ي اخراج ها و تغيير شکل و رويه در بيشتر صنايع و کم شدن طول عمر اشتغال، بيشتر مسايل و مشکلات به علت احساس نگراني ناشي از نداشتن امنيت شغلي است." در اين بررسي براي محاسبه ميزان نگراني افراد سوالي مطرح شد که اگر در اين کار بماني چه قدر ممکن است تا دو سال ديگر هم در همين شغل باشي؟ 18 درصد از افراد اعلام کردند که نسبت به وضعيت کاري خود احساس نا امني مي کنند. همچنين 5 درصد در اولين برآورد و 3 درصد در دومين برآورد احساس نگراني و دلواپسي از دست دادن کارشان را اعلام کردند. طبق آمار کارگران آمريکايي به دليل درآمد خوب، بيمه درماني و حقوق بازنشستگي کافي از کار خود رضايت دارند بنابراين تعجب آور نيست که حتي فکر از دست دادن شغل، خسارت هاي جسمي و رواني زيادي به بار بياورد. دکتر بورگارد معتقد است در شرايط افزايش نا امني شغلي، بايد تلاشي آگاهانه براي زندگي کردن با شيوه هاي سالم صورت داد. مثلا به درست غذا خوردن عادت پيدا کرد، ورزش کرد، با دکتر در تماس بود و کلا از هر تکنولوژي جديدي در زمينه کاهش استرس استفاده کرد.
از ديگر راهکارهاي مفيد در اين شرايط برنامه ريزي مناسب براي دخل و خرج است. گرفتن وام و زير بار قرض رفتن بايد به حداقل ممکن برسد و نيز در چنين موقعيتي شايد حتي لازم باشد شغل دومي پيدا کرد. افرادي که تحت پوشش بيمه هستند بايد سعي کنند تا حد ممکن نيازهاي خود را از طريق بيمه تامين کنند.
اين استاد جامعه شناس توصيه مي کند فعاليت هايي انجام دهيم که باعث شوند احساس مفيد بودن بکنيم. اين احساس سبب مي شود فرد بتواند در برابر موقعيت هاي دشوار زندگي، کنترل مشکلات را به دست بگيرد.
دکتر نورمن، استاد روانپزشکي دانشگاه نيويورک نيز به نکته جالبي اشاره مي کند: "ما در يک بحران اقتصادي جهاني و همه گير واقع شده ايم. هيچ کس نبايد به خاطر مشکلات مالي و شغلي خود را سرزنش کند." توجه به اين نکته که رکود اقتصادي براي همه به وجود آمده باعث ميشود استرس هاي فردي کمتر شود. البته بايد به اين نکته مهم توجه شود که افراد مختلف با توجه به ويژگي هاي فردي و روحيات مختلف در برابر معضل از دست دادن کار واکنش هاي مختلفي دارند. برخي از مردم مستعد اضطراب هستند. اين افراد معمولا نسبت به موقعيت هاي ناراحت کننده واکنشي بيش از حد و غيرطبيعي دارند.
در زمان بحران اقتصادي اين دسته از افراد بيشترين خطر را براي درگيري با مشکلاتي نظير بي خوابي، سردرد، مشکلات اجابت مزاج و فشارخون بالا دارند.
ترجمه: پروين رحماني