نتايج يک پژوهش با کشف ارتباط شگفت انگيز سامانه عصبي عشق و تسکين درد، نشان داد که عاشقان درد را کمتر احساس ميکنند
 "تنها يک واژه است که ما را از زير بار همه فشارها و دردهاي زندگي مي رهاند و آن واژه عشق است." بيش از ۲۵۰۰ سال از زماني که سوفوکلس، نمايشنامه نويس يوناني، جمله هاي بالا را نوشت مي گذرد، اما هماکنون پژوهشگران دانشگاه استنفورد و دانشگاه ايالتي نيويورک در استوني بروک در پژوهشي مشترک ثابت کردهاند که آن جمله ها حقيقت دارند؛ اين که عاشق بودن به راستي از درد ميکاهد.
آنها همچنين چرايي آن را نيز نشان داده اند. عشق ممکن است به برخي از ديرينه ترين گذرگاه هاي مغز نقب بزند، به گونهاي که در احساس شادماني که به ما دست ميدهد درد را ناديده بينگاريم.
اين دانشمندان دريافتند که دانشجويان عاشق هنگامي که به تصويرهايي از معشوق خود مينگريستند، درد کمتري را احساس ميکردند. به علاوه، عشق از همان گذرگاه هايي استفاده ميکند که توسط تعدادي از تسکين دهنده هاي قوي و مواد مخدر اعتيادآور، مانند هرويين و کوکايين استفاده ميکند.
مطالعه اين گذرگاهها ممکن است اطلاعات تازهاي در مورد عشق به ما داده و همچنين در يافتن راه هايي براي درمان درد و اعتياد به ما کمک کند.
دکتر شان مککي، رييس بخش مديريت درد در دانشکده پزشکي استنفورد و يکي از پژوهشگران اين پژوهش اظهار کرد: "برقراري اين پيوند ميان نقطه هايي از آنچه که ما از سامانه عصبي عشق درک ميکنيم و از سامانه هاي عصبي درد ميفهميم، زيبا بود."

آرتور آرون، روانشناس اجتماعي دانشگاه نيويورک و پژوهشگر عشق با ۳۰سال تجربه در اين حوزه که در اين پژوهش همکاري کرد، گفت: عشق بر روي همان سامانه هايي از مغز اثر مي گذارد که هر تجربه فوقالعاده پاداش بخش ديگري اثرگذار است.

ديلي هلث