يکي از محصولات پر ارزش خليج فارس و درياي عمان، ميگو، است.ميگوي خليج فارس از جنس پنائاس، ميباشدو بين 7 تا 15 سانتيمتر طول دارد. بدن ميگو کشيده و دراز و از دو طرف به هم فشرده است، ميگو از سه قسمت سر و سينه و شکم تشکيل يافته و بر روي سر و قطعات سينه، پوسته سختي موجود است. در دنبال شکم، دم ميگو واقع گرديده که از شش حلقه کيتيني پوشيده شده است، اين قسمت که در واقع دنبه ميگو محسوب مي شود مملو از يک قطعه پروتئيني سفيد است. همين دم ميگو است که پس از صيد در کشتي بلافاصله از سر جدا و مخلوط با يخ نگهداري شده تا به موقع منجمد و بسته بندي و آماده صدور به داخل يا خارج کشور گردد.
همين دم ميگو است که پس از صيد در کشتي بلافاصله از سر جدا و مخلوط با يخ نگهداري شده تا به موقع منجمد و بسته بندي و آماده صدور به داخل يا خارج کشور گردد.
انواع ميگو:
بنا به اظهار کارشناسان شيلات، تاکنون بيش از ده نوع ميگو در آبهاي خليج فارس صيد و شناخته شده است که مشهورترين آنها لابستر يا شاه ميگو است که وزن آن تا يک کيلو و گاه بيشتر مي رسد. از اين نوع ميگوي کمياب که در سواحل صخره اي و نزديک ساحل زيست مي کند سالي حدود 200 هزار عدد صيد مي شود. بعد از شاه ميگو معروفترين نوع ميگو يوفايو است که هر 5 عدد آن يک پوند وزن دارد. کوچکترين نوع ميگوي خليج فارس که در زبان محلي به آن چکو و سرتيز ميگويند، براي کنسرو مورد استفاده قرار مي گيرد. وزن يکصد تا دويست عدد از اين ميگو به يک پوند ميرسد و به حد وفور در خليج فارس يافت مي شود.
راههاي صيد ميگو:
صيد ميگو تا چند سال گذشته توسط صيادان محلي و به مقدار ناچيز انجام مي شد ولي از چند سال پيش به اين طرف شرکت سهامي شيلات جنوب اهميت خاصي به اين محصول داده و بهره برداري بيشتر، از آن به عمل مي آيد. صيد محلي به وسيله تورهاي مخصوص و در برخي مناطق توسط قايقهاي کوچک و موتور لنج انجام مي شود، گرچه وفور محصول در سواحل جنوبي ايران به حدي است که حتي با وسايل ابتدايي صيادان محلي، و در اعماق 5/3 تا 5/5 متر نيز صيد قابل ملاحظه اي انجام مي شود. ميگو معمولاً چسبيده به کف دريا زندگي مي کند، روي اين اصل تورهاي کشتيهاي صيد ميگو از نوع تورهاي خاص کيسه اي هستند که مي توانند با دهانه باز خود در حال حرکت کشتي در کف دريا ميگو را صيد نمايند. هر کشتي داراي دو دستگاه از اين تورها مي باشد، تورها بوسيله دو بازوي چسبيده به دکل اصلي کشتي از قسمت پاشنه يا عقب آن، به کف دريا فرستاده مي شوند. ميگوهاي صيد شده با ماهيهاي خوراکي و غير خوراکي و ساير آبزيان به عرشه کشتي کشيده مي شوند، ميگوها را از ماهيها و ساير آبزيان جدا کرده و پس از کندن سر آنها، دم ميگو را که قسمت اصلي آن است پس از شستشو براي مخلوط کردن با يخ و نگهداري، به انبار عايق بندي شده کشتي حمل مي نمايند.
تورهاي کشتيهاي صيد ميگو از نوع تورهاي خاص کيسه اي هستند که مي توانند با دهانه باز خود در حال حرکت کشتي در کف دريا ميگو را صيد نمايند
گوشت ميگو :
گوشت ميگو از نقطه نظر پروتئين بسيار غني و نسبت به گوشت دامهاي کشتاري داراي ميزان پروتئين بيشتري است، مزيت ديگر گوشت ميگو بالا بودن ميزان املاح و بخصوص کلسيم فسفر است، ميزان فسفر و کلسيم آن نسبت به گوشت دامهاي کشتاري بسيار قابل توجه است. با توجه به اين نکته که ارزش غذايي گوشتهاي مختلف در درجه اول مربوط به ميزان پروتئين و املاح آن(خصوصاً فسفر) است، گوشت ميگو از اين نقطه نظر داراي کيفيتي ممتاز مي باشد. گرچه ارزش حياتي گوشتهاي قرمز از نظر تامين اسيد هاي آمينه لازم، بيشتر از ساير گوشتها مي باشد ولي از نقطه نظر تامين پروتئين غذايي، بخصوص پروتئين حيواني و با در نظر گرفتن ميزان صيد ميگو و امکان توسعه و تکثير اين محصول در درياي جنوب بايستي توجه خاص به اين محصول با ارزش مبذول شود.
مشهورترين ميگوها لابستر يا شاه ميگو است که وزن آن تا يک کيلو و گاه بيشتر مي رسد.
فصل و مقدار صيد:
فصل صيد ميگو معمولاً از مرداد ماه هر سال تا اواسط آبان ماه ادامه دارد و پس از آن چون فصل تخمک گذاري ميگو فرا مي رسد ممنوعيت صيد آغاز مي گردد و تا ارديبهشت ماه ادامه پيدا مي کند صيد معمولاً هر سال دوبار انجام مي شود و مدت آن بستگي به نظر کارشناسان شيلات دارد.