گاهي اوقات،بعضي از مراجعان از ما مي پرسند: " در دوران سالمندي، مصرف گوشت جوجه بهتر است يا گوشت ساير پرندگان؟ "
در جواب اين پرسش بايد گفت که ارزش غذايي گوشت، با افزايش سن طيور، تغيير مي کند.
در واقع، ميزان کلسترول گوشت در اين دو حالت، متفاوت است؛ هر چه سن حيوان کمتر باشد، تجمع چربي در بدن به ويژه اسيدهاي چرب اشباع کمتر است. هرچه سن حيوان و به ويژه طيور افزايش يابد، قطعا ميزان چربي بالاتر مي رود و حتي در قسمت هايي از سينه که در اندازه مساوي چربي آن کمتر از ران يا بال است، در مقايسه بر اساس سن ديده شده است كه هر چه قدر سن طيور بيشتر باشد، ميزان چربي بيشتر مي شود.
البته اين موضوع به هورمونهاي تزريقي هم بستگي دارد؛ برخي مرغها به دليل تزريق هورمون به آن ها، چربي بيشتري زير پوست شان ذخيره مي شود اما مرغ هايي که به شکل طبيعي در مناطق شمالي کشور رشد مي کنند چربي کمتري در مقايسه با مرغهاي پرورشي دارند بنابراين در صورت دسترسي به اين نوع از منابع پروتئيني بهتر است آن ها را براي مصرف انتخاب كنيد.
در کل، افرادي که چربي خون بالاتري دارند و به ويژه کلسترول خون شان بالا است ترجيحا گوشت طيوري با سن پايين تر و به عبارت ديگر، جوجه مصرف کنند و ترجيحا بال را بهتر است مصرف نکنند؛ چون هميشه بال طيور محل تجمع چربي هاي اشباع است.
کلا از بالاي 2 سالگي نيز به همه افراد توصيه ميشود چربي اشباع کمتري مصرف كرده و سهم چربي غير اشباع را در برنامه غذايي شان افزايش دهند؛ لذا حتي در کودکان هم مصرف طيور با سن کمتر قطعا بهتر بوده و اثرات مُضر کلسترول بالا و تصلب شرايين در سنين بالاتر را کاهش مي دهد.
اما باز هم تکرار مي کنم که بايد کل رژيم غذايي کنترل شده و متعادل باشد زيرا مجموعه رژيم غذايي دريافت شده در طول روز مي تواند مفيد و يا زيان بار باشد.