اسم من تمشك است . به من تميش - تلس - سه گل - توت سه گل و تلو هم مي گويند. در كتب قديم از من به اسامي عليق الجيل - توت العليق ياد شده است و در همه جا مرا برادر و قائم مقام چيالك (توت فرنگي ) معرفي كرده اند.
من داراي انواع خاردار نيز مي باشم ، به انواع خاردار من در نورلم ، در شيرگاه و مياه دره تميش در آمل دوته - در راميان تموش و بورنيگان در تنكابن و الش و ولش و جولوش در آستارا، هندل در لاهيجان كره تيق در ارسباران ، بورجن در طوالش ، تميشه بور در رودسر، و رامسر تمشك ، در بجنورد دولانا، در مازندران تمش و در كردستان تورك نامند.
ميوه من مثل چيالك سرشار از ويتامين هاي ث ، قند، توت ، جوهر ليمو و ترشي سيب است و به همين جهت طعم ترش مطبوعي دارد، و به علت داشتن املاح زياد، خون را قليايي كرده و ترشي آن را از بين مي برد.
ميوه من بسيار خنك و ضد رطوبات بدن است و راه ورود ميكربها را به عروق مي بندد و از خونريزي و فساد خون جلوگيري كرده ، و رقت خون را درمان مي كند.
ملين و اشتهاآور بوده و ادرار را زياد مي كند. مسكن صفرا و پاك كننده صفرا از امعاء است . بهترين درمان روماتيسم و تصلب شرائين است ، براي كساني كه از درد معده رنج مي برند، ميوه ي خوبي است و از تحريكات جلدي جلوگيري مي نمايد.
قندش براي مبتلايان به مرض قند مفيد و مداوا است خوردن آن تنفس را آسان و تنگ نفس را درمان مي كند.
شربت من براي مبتلايان به تب و آبله مرغان و سرخك بسيار مفيد است . غرغره جوشانده من براي درمان دردگلو و آنژين سود فراوان دارد.
سكنجبين ميوه من خنك كننده بوده و براي رفع يرقان و التهاب صفرا و كبد سودبخش است . ميوه من مقوي احشاء رحم است ، ضماد برگ من جهت زخم هاي سرد و برآمدگي چشم از حدقه مفيد است ، عصاره برگ و ساقه من كه تازه چيده و كوبيده و با كمي صمغ مخلوط نمايند، جهت امراض چشم مخصوصا جوش پلك و ريزش اشك و ناخنه و ورم پلك چشم مفيد مي باشد. جويدن برگ من جهت ورم لثه و رفع بي حسي آن مفيد مي باشد. جوشهاي دهان را از بين مي برد و بوي بد دهان را برطرف مي نمايد.
نوشيدن آب برگ و ساقه من كه تازه باشد با كمي صمغ عربي جهت تقويت معده و خونريزي معدي و بند آمدن اسهال و معالجه بواسير نافع است . در طب سنتي ايران نوشته اند كه اگر زني هنگام رگل جوشانده برگ و ميوه تمشك بنوشد در آن ماه از آبستن شدن معاف خواهد بود.
گل من نيز اسهال را بند مي آورد و ضماد برگ من بر روي دكمه بواسير خوني نافع است . ميوه ي من قابض ترين اعضاي من است ، نوشيدن جوشانده ي ريشه من علاوه بر بند آمدن اسهال ، سنگ كليه و مثانه را خرد مي كند. ضماد برگ من ورمها را فرو مي نشاند و كورك و دمل را باز مي كند. و مانع زيادشدن زخم هاي خوره اي است .
ماليدن عصاره ميوه ي من جهت زخم هاي آبدار و چركي نافع بوده ، آنها را خشك مي كند و گل من نيز همين خاصيت را دارد.
ضماد برگ و ساقه هاي نازك من جهت درد بيخ ران و كوفتگي پا كه در اثر ورزش و راه پيمايي عارض شود نافع است . پخته برگ و ميوه من مو را سياه مي كند و خضاب خوبي است و مداومت در استفاده از آن ، مانع سفيد شدن مو مي باشد و اين خاصيت به علت داشتن فلز منگنز است كه در آن زياد بوده و عامل سياهي موي بدن انسان مي باشد.
ميوه من پادزهر سموم حيواني است و مخصوصا ضد سم مارماهي شاخ دار است . مقدار خوراك عصاره و گل من 9 مثقال است !