مناجات ناشنوايان


از غزل های منتشر شده رهبر انقلاب


ما خيل بندگانيم ما را تو مي‌شناسي
                                       هر چند بي‌زبانيم ما را تو مي‌شناسي
 ويرانه‌ئيم و در دل گنجي ز راز داريم
                                        با آنكه بي‌نشانيم، ما را تو مي‌شناسي
  با هر كسي نگوييم راز خموشي خويش
                                        بيگانه با كسانيم ما را تو مي‌شناسي
 آيينه‌ايم و هرچند لب بسته‌ايم از خلق
                                     بس رازها كه دانيم ما را تو مي‌شناسي
 از قيل و قال بستند، گوش و زبان ما را
                                     فارغ از اين و آنيم ما را تو مي‌شناسي
 از ظن خويش هركس، از ما فسانه‌ها گفت
                                      چون ناي بي‌زبانيم ما را تو مي‌شناسي
 در ما صفاي طفلي، نفْسُرد از هياهو
                                    گلزار بي‌خزانيم ما را تو مي‌شناسي
 آيينه‌سان برابر گوييم هرچه گوييم
                                   يك‌رو و يك‌زبانيم ما را تو مي‌شناسي
 خط نگه نويسد حال درون ما را
                                  در چشم خود نهانيم ما را تو مي‌شناسي
 لب بسته چون حكيمان، سرخوش چو كودكانيم
                                 هم پير و هم جوانيم ما را تو مي‌شناسي
 با دُرد و صافِ گيتي، گه سرخوشي است گه غم
                                ما دُرد غم كشانيم ما را تو مي‌شناسي
 از وادي خموشي راهي به نيك‌روزي است
                                 ما روزبه، از آنيم ما را تو مي‌شناسي
كس راز غير از ما، نشنيد بس «امينيم»
                               بهر كسان امانيم ما را تو مي‌شناسي