همسرداري
شكيبايي بر بدخلقي همسر
مَن صَبَرَ عَلي سُوءِ خُلُقِ امرَأتِهِ واحتَسَبَهُ، أعطاهُ اللَّهُ تعالي بكُلِّ يَومٍ ولَيلةٍ يَصبِرُ علَيها مِنَ الثَوابِ ما أعطي أيُّوبَ عليه السلام عَلي بَلائهِ، وكانَ علَيها مِنَ الوِزْرِ في كُلِّ يَومٍ ولَيلةٍ مِثلُ رَمْلٍ عالِجٍ.(5/2266؛ الاعمال: 339)هر مردي كه به خاطر خدا و به اميد پاداش او در برابر بداخلاقي همسرش صبر كند و آن را به حساب خدا گذارد، خداوند متعال براي هر روز و شبي كه شكيبايي ميورزد، همان ثوابي را به او دهد كه به ايّوب عليه السلام در قبال بلايي كه ديد، عطا كرد و گناهِ زن نيز در هر روز شب به اندازه ريگهاي ريگستان باشد.
شكيبايي بر بداخلاقي شوهر
مَن صَبَرَتْ عَلي سُوءِ خُلُقِ زَوجِها أعطاها مِثلَ (ثَوابِ) آسِيَهَ بنتِ مُزاحِمٍ.(5/2266؛ بحار: 103/247)هر زني در برابر بد اخلاقي شوهرش شكيبايي ورزد، خداوند همانند (ثواب) آسيه (همسر فرعون) به او عطا كند.
مزاح
شوخي ممدوح
انّي أمزَحُ ولا أقولُ الّا حَقّاً.(11/5546؛ شرح ابن ابي الحديد: 6/330)
من شوخي ميكنم، اما جز حقّ نميگويم.
شوخ و شنگ بودن مؤمن
المؤمنُ دَعِبٌ لَعِبٌ، والمُنافقُقَطِبٌ غَضِبٌ.(11/5546؛ تحف العقول: 49)
مؤمن شوخ و شنگ است و منافق، اخمو و خشمگين.
شوخي زياد، برنده آبرو
كَثرَةُ المِزاحِ يَذهَبُ بماءِ الوجهِ.(11/5550؛ امالي صدوق: 223)
شوخي زياد، آبرو را ميبرد.
نظرات 0
شما هم میتوانید در این مورد نظر دهید