قال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم :
نكوهش قهر
هَجرُ المُسلِمِ أخاهُ كَسَفكِ دَمِهِ.(13/6616؛ كنزالعمال: 24789)قهر كردن مسلمان با برادرش، مانند ريختن خون اوست.
پذيرفته نشدن اعمال از فرد قهر كرده
يا أبا ذرٍّ، ايّاكَ وهِجرانَ أخِيكَ؛ فانَّ العَمَلَ لا يُتَقَبَّلُ مِن الهِجرانِ. (13/6616؛ بحار: 77/89)
اي ابوذر، از قهر كردن با برادرت بپرهيز؛ زيرا با وجود قهر بودن، عمل پذيرفته نميشود.
مقدار قهر
لا يَحِلُّ للمُؤمنِ أن يَهجُرَ أخاهُ فَوقَ ثَلاثَةِ أيّامٍ.(13/6618؛ كنزالعمال: 24793)
روا نيست كه مؤمن، بيش از سه روز با برادرش قهر باشد.
آشتي پس از سه روز
لا تَحِلُّ الهِجرَةُ فَوقَ ثَلاثَةِ أيّامٍ، فانِ التَقَيا فسَلَّمَ أحَدُهُما فَرَدَّ الآخَرُ اشتَرَكا في الأجرِ، وان لَم يَرُدَّ بَرِيَ هذا مِن الاثمِ، وباءَ بهِ الآخَرُ. (13/6618؛ الترغيب و الترهيب:3/457)
قهر كردن بيش از سه روز روا نيست. پس اگر با هم رو به رو شدند و يكي از آن دو سلام كرد و ديگري جواب سلامش را داد، هر دو در ثواب شريك هستند، ولي اگر جوابش را نداد، آن كه سلام كرده از گناه مبرّاست و ديگري گنهكار است.
بيرون رفتن مسلمان از دين خود به واسطه قهر
أيُّما مُسلِمَينِ تَهاجَرا فمَكَثا ثَلاثاً لا يَصطَلِحانِ الّا كانا خارِجَينِ مِن الاسلامِ، ولَم يَكُن بَينَهُما وَلايَةٌ، فأيُّهُما سَبَقَ الي كلامِ أخيهِ كانَ السّابِقَ الَي الجَنَّهِ يَومَالحِسابِ. (13/6620؛ كافي: 2/345)دو مسلماني كه با هم قهر كنند و سه روز به قهر خود ادامه دهند و آشتي نكنند، هر دو از اسلام بيرون روند و ميان آنان هيچ پيوند ديني نباشد و هركدام از آنها پيش از ديگري با برادرش حرف بزند، در روز حسابرسي جلوتر به بهشت رود.
نظرات 0
شما هم میتوانید در این مورد نظر دهید