نهي از غيبت مردم
    مَرَرتُ ليلةَ اُسرِيَ بي‏علي قَومٍ يَخمِشُونَ وُجوهَهُم بأظفارِهمِ، فقلتُ: يا جَبرَئيلُ، مَن هؤلاءِ ؟ فقالَ: هؤلاءِ الذينَ يَغتابُونَ الناسَ ويَقَعُونَ في أعراضِهِم. (9/4450؛ تنبيه الخواطر: 1/151)    

در شب معراج، مردمي را ديدم كه چهره‏هاي خود را با ناخن‏هايشان مي‏خراشند. پرسيدم: اي جبرئيل، اينها كيستند ؟ گفت: اينها كساني هستند كه از مردم غيبت مي‏كنند و آبرويشان را مي برند.

فرمود: غيبت كردن بدتر از زناست. عرض شد: چگونه؟ فرمود: مرد زنا مي كند و سپس توبه مي نمايد و خدا توبه اش را مي پذيرد. امّا غيبت كننده آمرزيده نمي‏شود، تا زماني كه غيبت شونده او را ببخشد.

غيبت كردن در (نابودي) دين آدمي، زودتر كارگر افتد تا بيماري خوره در اندرون او.

هر كس از مرد يا زن مسلماني غيبت كند، خداوند تا چهل شبانه روز نماز و روزه او را نپذيرد مگر اين كه غيبت شونده او را ببخشد.

غيبت آن است كه از برادرت چيزي بگويي، كه خوش ندارد.

هر كس در مجلسي بشنود كه از برادرش غيبت مي شود و آن را از او دفع كند، خداوند هزار باب بدي را در دنيا و آخرت از او دفع كند.

هرگاه در حضور كسي از برادر مسلمانش غيبت شود و او بتواند ياري‏اش دهد، امّا به ياري (و دفاع از) او برنخيزد، خداوند در دنيا و آخرت تنهايش گذارد.

  كفاره غيبت كردن، آمرزش خواهي از خداوند

در پاسخ به اين سؤال كه كفّاره غيبت چيست، فرمود: كفّاره اش اين است كه هرگاه به ياد كسي كه از او غيبت كرده اي افتادي، از خداوند برايش آمرزش بخواهي.

  آمرزش خواستن از خدا، براي غيبت انجام گرفته

هرگاه يكي از شما، از برادرش غيبت كرد، از خداوند آمرزش بطلبد؛ زيرا اين كفّاره گناه اوست.